Rexetin

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	depresja, zaburzenia lękowe, fobia społeczna, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i inne
Postać	tabletki powlekane
Dawka	20 mg
Substancja czynna	paroksetyna

Rexetin — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Rexetin należy do środków przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Za jego działanie odpowiada substancja czynna paroksetyna. Lek ma postać tabletek powlekanych. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie preparat Rexetin dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Paroksetyna po dostaniu się do organizmu blokuje wychwyt zwrotny serotoniny, co w konsekwencji wydłuża jej oddziaływanie na komórki nerwowe oraz zwiększa częstotliwość wysyłania impulsów nerwowych do komórki odbiorczej. W konsekwencji obserwuje się poprawę nastroju i samopoczucia pacjenta, w tym łagodzenie skutków zaburzeń psychicznych. 

Rexetin to lek stosowany w leczeniu u pacjentów dorosłych. Nie zaleca się jego podawania u dzieci i młodzieży 18. roku życia, chyba że lekarz zaleci inaczej. Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Rexetin to:

• depresja;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (powtarzające się i obsesyjne myśli z niekontrolowanym zachowaniem);
• zaburzenie lękowe uogólnione (uogólnione uczucie niepokoju lub zdenerwowania);
• fobia społeczna (strach lub unikanie sytuacji społecznych);
• zaburzenie stresowe pourazowe;
• zaburzenie lękowe z napadami lęku (z agorafobią lub bez niej).

Ile kosztuje Rexetin?

Obecnie lek Rexetin dostępny jest w jednym wariancie opakowania, które zawiera 30 tabletek. Przy pełnej odpłatności uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Rexetin (20 mg, 30 tabletek powlekanych) - 18,30 PLN.

Czy lek Rexetin jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Rexetin podlega całościowej lub częściowej refundacji w określonych sytuacjach. Za darmo otrzymują go pacjenci powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak choroby psychiczne lub upośledzenie umysłowe i wówczas uśredniona cena preparatu to:

• Rexetin (20 mg, 30 tabletek powlekanych) - 8,50 PLN.

Rexetin — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępne są leki podobne do Rexetin, które mają taką samą substancję czynną w tej samej postaci. Należą do nich m.in.: Parogen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin 20, Paxtin 40, Seroxat, Xetanor 20 mg, Paroxetine Aurobindo czy Paroxetine Teva. Wszystkie one dostępne są tylko na receptę i można stosować je na wyraźne wskazanie lekarza.

Rexetin — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Rexetin ustalane jest indywidualnie. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Tabletki przyjmuje się doustnie. Należy robić to rano w trakcie posiłku. Tabletki połyka się, popijając wodą i nie wolno ich rozgryzać. Preparat wskazany jest w stosowaniu długotrwałym tak długo, jak zaleci to lekarz. Zazwyczaj dawkowanie należy rozpoczynać od dawki mniejszej, a następnie stopniowo się ją zwiększa. Poniżej wskazano na standardowe dawkowanie w zależności od wskazania medycznego. 

Leczenie depresji, fobii społecznej, zaburzenia stresowego pourazowego oraz zaburzenia lękowego uogólnionego:

• dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę;
• zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg na dobę.

Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego:

• dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę;
• zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg na dobę.

Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku:

• dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę;
• zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg na dobę.

U pacjentów w podeszłym wieku maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg na dobę. Specjalnego dawkowania mogą wymagać też osoby z zaburzeniami czynności wątroby oraz zaburzeniami czynności nerek. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Rexetin. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane, w tym m.in.: gorączkę czy też mimowolne skurcze mięśni. W takiej sytuacji należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Rexetin — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Nie należy stosować leku Rexetin u kobiet w ciąży lub podejrzewających ciążę. Największe ryzyko występuje na początku ciąży i przyjmowanie tego preparatu może zwiększać ryzyko wad rozwojowych u dziecka, w tym przede wszystkim wad serca. Ponadto odnotowywano zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. U dzieci obserwowano takie niepokojące objawy, jak m.in.: trudności z oddychaniem, zasinienie ust, zasinienie skóry, niestałość temperatury ciała, nasilenie odruchów, sztywne lub wiotkie mięśnie, trudności z prawidłowym przyjmowaniem pokarmu, wymioty, trudności z zasypianiem, zmęczenie, zwiększona płaczliwość, drżenie, drgawki. Ze strony kobiety występuje ryzyko poważnego krwotoku z pochwy po porodzie. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Substancja czynna przenika do mleka matki w małych ilościach. Mimo tego nie należy podawać preparatu Rexetin u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli lekarz uzna to za uzasadnione, to można to robić, jednak w przypadku wystąpienia niepokojących objawów ze strony dziecka należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Paroksetyny nie należy stosować, jeżeli lekarz uzna to za niebezpieczne dla kobiety lub karmionego dziecka.

Rexetin — działania niepożądane

Lek Rexetin może powodować ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia pacjenta. W przypadku ciężkich objawów należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Do tych objawów należą:

• trudności w oddawaniu moczu;
• nietypowe siniaki lub krwawienia, w tym krew w kale i krwawe wymioty;
• zmęczenie, osłabienie, sztywność lub brak koordynacji mięśni, ból, uczucie dezorientacji (możliwe objawy niskiego stężenia sodu we krwi);
• napad padaczkowy (drgawki);
• niepokój lub niemożność usiedzenia na miejscu (objawy akatyzji);
• reakcje uczuleniowe, w tym: ciężka grudkowata wysypka na skórze, swędzenie lub trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka, trudności w przełykaniu, uczucie pustki w głowie, uczucie osłabienia;
• zespół serotoninowy (objawy: pobudzenie, rozdrażnienie, niepokój, dezorientacja, śpiączka, omamy, pocenie się, gorączka, uczucie gorąca, dreszcze, drżenie, mimowolne skurcze mięśni, niestabilne ciśnienie krwi, przyspieszone tętno, sztywność mięśni, brak koordynacji, biegunka, wymioty, nudności);
• ostra jaskra;
• myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze;
• ciężki krwotok z pochwy po porodzie;
• agresja.

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• zmiany w popędzie seksualnym lub czynnościach seksualnych (np. brak orgazmu, zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu);
• nudności;
• brak apetytu;
• zaburzenia snu;
• uczucie senności;
• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi;
• zwiększenie masy ciała
• wymioty;
• zaparcie;
• biegunka;
• pocenie się;
• uczucie niezwykłego osłabienia;
• trudności z koncentracją;
• zawroty głowy;
• drżenia;
• nietypowe sny (koszmary senne);
• suchość w jamie ustnej;
• ziewanie;
• uczucie dezorientacji;
• świąd;
• wysypki;
• rozszerzenie źrenic;
• omamy;
• krótkotrwałe zwiększenie ciśnienia krwi;
• krótkotrwałe zmniejszenie ciśnienia krwi;
• szybkie bicie serca;
• trudności w poruszaniu się, drżenie, sztywność, nieprawidłowe ruchy ust i języka;
• zmniejszenie liczby białych krwinek;
• niemożność oddania moczu (zatrzymanie moczu);
• mimowolne oddawanie moczu (nietrzymanie moczu);
• zwiększenie stężenia hormonu prolaktyny we krwi;
• bóle stawów lub mięśni;
• uczucie lęku;
• nadmierna aktywność lub gonitwa myśli (mania);
• powolne bicie serca;
• zmiana aktywności enzymów wątrobowych;
• zaburzenia czynności wątroby;
• depersonalizacja;
• nieprawidłowe wytwarzanie mleka u mężczyzn i kobiet;
• zaburzenia miesiączkowania;
• zespół niespokojnych nóg;
• zespół Stevensa-Johnsona;
• rumień wielopostaciowy;
• (martwica toksyczno-rozpływna naskórka'
• nieprzemijający i bolesny wzwód prącia;
• zmniejszenie liczby płytek krwi;
• wrażliwość na światło;
• zatrzymanie płynów lub wody;
• zapalenie okrężnicy;
• zgrzytanie zębami;
• i inne.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Rexetin?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Rexetin należy skonsultować się z lekarzem oraz dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest przyjmowanie tego preparatu, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na paroksetynę lub jakikolwiek inny składnik leku;
• jednoczesne przyjmowanie takich leków jak: inhibitory monoaminooksydazy - MAO (w tym: moklobemid, chlorek metylotioniny) lub leki przeciwpsychotyczne (np. pimozyd, tiorydazyna).

Jeżeli występuje jakiekolwiek przeciwwskazanie z tej listy, to należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo i skuteczność prowadzonej terapii.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Rexetin?

W określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności w trakcie przyjmowania tabletek powlekanych Rexetin. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnostyce. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występują:

• wiek poniżej 18. roku życia;
• choroby wątroby;
• choroby nerek;
• choroby serca;
• epizody manii (obecnie lub w przeszłości);
• cukrzyca;
• padaczka lub występowanie w przeszłości napadów drgawek;
• jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej);
• wydłużenie odstępu QT u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym;
• zmniejszone stężenie magnezu u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym;
• zmniejszone stężenie potasu u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym;
• niewydolność serca u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym;
• niskie tętno u pacjenta lub w wywiadzie rodzinnym;
• zdiagnozowana schizofrenia i leczenie tej choroby;
• ciąża lub planowane zajście w ciążę;
• podeszły wiek (powyżej 65 lat);
• zmniejszenie ilości sodu we krwi (hiponatremia);
• prowadzone leczenie elektrowstrząsami (ECT);
• pogorszenie depresji, myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu po przyjęciu leku Rexetin;
• krwawienia w przeszłości lub przyjmowanie leków zwiększających ryzyko krwawień (np. warfaryna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, w tym klozapina lub perfenazyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym: ibuprofen, celekoksyb, kwas acetylosalicylowy, diklofenak, meloksykam, etodolak);
• jednoczesne przyjmowanie: jakichkolwiek innych leków przeciwpsychotycznych, opioidów (np.: petydyna, tramadol, buprenorfina) - zwiększa to ryzyko zespołu serotoninowego.

Wszelkie wątpliwości w zakresie terapii należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami, aby zadbać o bezpieczeństwo i skuteczność prowadzonego leczenia.

Z czym nie łączyć Rexetin?

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że lek Rexetin może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie, w tym powodując skutki uboczne. Przeciwwskazane jest jednoczesne przyjmowanie takich leków jak:

• inhibitory monoaminooksydazy (w tym: moklobemid i błękit metylenowy) - musi od nich minąć minimum 14 dni;
• tiorydazyna lub pimozyd (leki przeciwpsychotyczne). 

Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki farmakologiczne jak:

• inne leki przeciwdepresyjne, w tym trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: nortryptylina, klomipramina, dezypramina) czy leki SSRI;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (np.: ibuprofen, etodolak, celekoksyb, diklofenak, meloksykam, kwas acetylosalicylowy);
• tryptany (np. sumatryptan stosowany w leczeniu migreny);
• opioidy, w tym leki przeciwbólowe: petydyna, tramadol;
• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
• leki przeciwpadaczkowe (np.: karbamazepina, walproinian sodu, fenytoina, fenobarbital);
• buprenorfina (stosowana w leczeniu silnego bólu lub uzależnienia od opioidów) w tym w połączeniu z naloksonem;
• fentanyl (stosowany w czasie znieczulenia oraz w leczeniu przewlekłego bólu);
• tryptofan (suplement diety);
• lit, klozapina, perfenazyna, rysperydon i inne leki przeciwpsychotyczne;
• atomoksetyna (stosowana w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi);
• połączenie fozamprenawiru i rytonawiru (stosowane w leczeniu zakażenia HIV);
• procyklidyna (stosowana wleczeniu drżenia, w tym w chorobie Parkinsona);
• prawastatyna (stosowana w leczeniu wysokiego stężenia cholesterolu);
• linezolid (antybiotyk);
• ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy i trądu);
• warfaryna i inne leki przeciwzakrzepowe;
• flekainid, propafenon i inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca;
• tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi);
• suksametonium i miwakurium (stosowane do znieczulenia ogólnego).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy z preparatem Rexetin decyduje lekarz prowadzący. Należy postępować zgodnie z jego wskazaniami, aby zredukować ryzyko niekorzystnych interakcji.

Rexetin — skład leku

Podstawowy składnik leku Rexetin to substancja czynna paroksetyna. Ponadto Rexetin zawiera: karboksymetyloskrobię sodową, wodorofosforan dwuwodny wapnia, stearynian magnezu, hypromelozę, makrogol 400, makrogol 6000, polisorbat 80 i dwutlenek tytanu E171.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)