Paxtin

Dostępność:	na receptę
Wskazania:	zaburzenia lękowe, depresja
Postać: Wystawiamy recepty nierefundowane – 100 % płatne. Maksymalnie 4 leki na jednej recepcie. Paxtin Dodaj do recepty	tabletki powlekane
Dawka:	20 mg, 40 mg
Substancja czynna:	paroksetyna

Co zawiera i jak działa Paxtin?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Paxtin należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. To lek przeciwdepresyjny w postaci tabletek, za którego działanie odpowiada substancja czynna paroksetyna. Ze względu na to dostępny jest tylko na receptę. Stosowanie paroksetyny powinno być skonsultowane z lekarzem prowadzącym.

Działanie tej substancji polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny, dzięki czemu wydłuża się czas oddziaływania jej cząsteczek w synapsie i czas pobudzenia komórki odbiorcze. W praktyce impulsy nerwowe wysyłane są częściej. Dzięki temu lek wykazuje działanie przeciwdepresyjne, a także skutecznie pomaga w leczeniu zaburzeń lękowych różnego typu. Paxtin przeznaczony jest dla osób dorosłych, jednak może być podawany również osobom poniżej 18. roku życia. 

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Paxtin to:

• depresja;
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne;
• zaburzenia lękowe z napadami lęku (napady paniki);
• zaburzenie stresowe pourazowe;
• zaburzenie lękowe uogólnione;
• fobia społeczna. 

Zawsze należy stosować Paxtin zgodnie z zaleceniami lekarza.

Paxtin — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

Preparat Paxtin dostępny jest w dwóch wariantach opakowania. Różnią się one stężeniem substancji czynnej w pojedynczej tabletce. Przy pełnej odpłatności lek kosztuje średnio:

• Paxtin 20 (tabletki powlekane, 20 mg, 30 tabletek) - 19,50 PLN;
• Paxtin 40 (tabletki powlekane, 40 mg, 30 tabletek) - 37,50 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Paxtin podlega całościowej lub częściowej refundacji w obu opakowaniach. Za darmo otrzymują go pacjenci powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: upośledzenie umysłowe i choroby psychiczne. Wówczas średnia cena leku Paxtin to:

• Paxtin 20 (tabletki powlekane, 20 mg, 30 tabletek) - 9,60 PLN;
• Paxtin 40 (tabletki powlekane, 40 mg, 30 tabletek) - 17,75 PLN.

Paxtin — zamienniki lub podobne leki

W aptekach dostępne są inne leki zawierające paroksetynę, które mogą być traktowane jako zamienniki dla Paxtin. Należą do nich m.in.: Parogen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Rexetin, Seroxat, Xetanor 20 mg, Paroxetine Aurobindo czy Paroxetine Teva. O zastosowaniu dowolnego z nich decyduje lekarz. 

Paxtin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Paxtin jest substancja czynna paroksetyna. Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna PH101, celuloza mikrokrystaliczna PH102, mannitol, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa typ A, kopowidon K28, stearynian magnezu, talk, hypromeloza 5cps, dwutlenek tytanu E171. 

Jak stosować Paxtin? Dawkowanie w zależności od stanu pacjenta

Stosowanie i dawkowanie leku Paxtin ustalane jest indywidualnie przez lekarza. Dawka zależy m.in. od stanu pacjenta, skali objawów choroby oraz wskazania medycznego. Tabletki przeznaczone są do przyjmowania doustnego. Należy robić to rano podczas śniadania. Tabletki połyka się w całości, popijając wodą. Poniżej przedstawiono standardowe zalecane dawkowanie w zależności od wskazania. 

Depresja, fobia społeczna, zaburzenie lękowe uogólnione i zaburzenie stresowe pourazowe:

• zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę;
• zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg na dobę. 

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (zachowania obsesyjne i kompulsyjne):

• zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg;
• zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg na dobę. 

Zaburzenie lękowe z napadami lęku (napady paniki):

• zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg;
• zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg na dobę;
• maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg na dobę. 

Zawsze to lekarz decyduje o tym, jakie dawki leku wskazane są u danego pacjenta. Standardowo leczenie rozpoczyna się od stosowania zalecanej dawki, a następnie można ją zwiększać, jeżeli reakcja na leczenie jest niewystarczająca. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki o 10 mg, aż do uzyskania maksymalnej dawki dobowej (50 mg na dobę lub 60 mg na dobę w zależności od wskazania). Jeżeli jest to konieczne, to tabletki można dzielić na dwie równe dawki. Preparat przeznaczony jest do stosowania długotrwałego. 

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku maksymalna dawka dobowa to 40 mg. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek wskazane może być zmniejszenie standardowego dawkowania. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Paxtin. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. W takiej sytuacji należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Odstawienie leku powinno następować pod kontrolą lekarza, aby uniknąć tzw. objawów odstawienia. 

Paxtin — okres karmienia piersią i ciąża

Lek Paxtin nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży lub planujących ciążę. Jest to związane z tym, że możliwy jest negatywny wpływ paroksetyny na rozwój nienarodzonego dziecka. Największe ryzyko występuje na początku ciąży. Mogą pojawiać się wady wrodzone, zwłaszcza dotyczące serca. Ponadto może wystąpić ciężkie zaburzenie w postaci przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Jego objawy to m.in.: zsinienie ust, zsinienie skóry, zwiększenie bądź zmniejszenie ciepłoty ciała, trudności w oddychaniu, drżenie lub drgawki, wzmożenie odruchów, sztywność lub wiotkość mięśni, niemożność zaśnięcia, silne zmęczenie, uporczywy płacz, wymioty, trudności w ssaniu. Jeżeli wystąpi jakikolwiek objaw z tej listy, to należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Paroksetyna zwiększa też ryzyko wystąpienia poważnego krwotoku z pochwy tuż po porodzie. 

Substancja czynna paroksetyna przenika do mleka matki. Lekarz decyduje o tym, czy możliwe jest stosowanie leku w okresie karmienia piersią i jednoczesne karmienie piersią. Może zdarzyć się, że trzeba będzie przerwać karmienie ze względów bezpieczeństwa, ponieważ może to powodować działania niepożądane ze strony dziecka.

Skutki uboczne, które mogą wystąpić przy stosowaniu Paxtin

U pacjentów stosujących Paxtin mogą występować działania niepożądane. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• nietypowe powstawanie siniaków lub krwawienia;
• trudności z oddaniem moczu;
• napad drgawkowy;
• uczucie niepokoju i niemożności spokojnego siedzenia lub stania w miejscu (mogą to być objawy akatyzji);
• zmęczenie, osłabienie, dezorientacja, ból, sztywność lub brak koordynacji ruchowej (możliwe objawy małego stężenia sodu we krwi);
• ciężkie reakcje alergiczne (np.; wysypka, obrzęk powiek, twarzy, warg, języka lub jamy ustnej, trudności w oddychaniu, trudności w połykaniu, świąd, oszołomienie, osłabienie, utrata przytomności);
• zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny (objawy: odczucie gorąca, silne pobudzenie, rozdrażnienie, niepokój, splątanie, dreszcze, omamy, drżenie, pocenie się, nagłe skurcze mięśni, przyspieszone bicie serca, sztywność mięśni);
• ostra jaskra;
• ciężki krwotok z pochwy krótko po porodzie;
• agresja;
• myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu się.

Ponadto w trakcie leczenia odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• zmiany popędu płciowego lub funkcji seksualnych (np. zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku, brak orgazmu);
• nudności;
• brak apetytu;
• senność lub bezsenność;
• zwiększone stężenie cholesterolu we krwi;
• nieprawidłowe sny (m.in. koszmary senne);
• ból głowy;
• drżenie;
• zawroty głowy;
• niewyraźne widzenie;
• uczucie osłabienia;
• suchość w jamie ustnej;
• problemy z koncentracją;
• zwiększenie masy ciała;
• pocenie się;
• zaparcie;
• biegunka;
• wymioty;
• ziewanie;
• omamy;
• uczucie splątania;
• wysypka na skórze;
• świąd;
• rozszerzenie źrenic;
• szybsza czynność serca;
• szybkie zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego;
• drżenie, nieprawidłowe ruchy mięśni jamy ustnej i języka;
• zaburzenia stężenia cukru we krwi;
• zmniejszenie liczby białych krwinek;
• zatrzymanie moczu;
• nietrzymanie moczu;
• ból stawów lub mięśni;
• zespół niespokojnych nóg;
• depersonalizacja;
• reakcje maniakalne;
• napady paniki;
• powolne bicie serca;
• zaburzenia czynności wątroby;
• zaburzenia miesiączkowania;
• nieprawidłowe wytwarzanie mleka u kobiet i mężczyzn;
• duże stężenie prolaktyny we krwi;
• zespół Stevensa-Johnson;
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka;
• rumień wielopostaciowy;
• mała liczba płytek krwi;
• nadwrażliwość na światło
• długotrwały i bolesny wzwód prącia;
• zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka);
• zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH);
• zatrzymywanie płynów;
• zapalenie okrężnicy;
• szumy uszne;
• zgrzytanie zębami. 

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu. 

Paxtin — przeciwwskazania, środki ostrożności w czasie stosowania leku

Można rozpocząć przyjmowanie leku Paxtin dopiero po konsultacji medycznej i zapoznaniu się z ulotką dołączoną do opakowania. Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży, chyba że lekarz zaleci inaczej. Inne przeciwwskazania to:

• uczulenie na paroksetynę lub jakikolwiek inny składnik leku;
• jednoczesne przyjmowanie takich preparatów jak: leki przeciwpsychotyczne (np.: pimozyd, tiorydazyna) lub leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (np.: chlorek metylotioniny, moklobemid).

W jakich przypadkach zachować szczególną ostrożność stosując Paxtin?

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości w zakresie stosowania leku Paxtin należy skontaktować się z lekarzem. Szczególnej ostrożności wymagają pacjenci, u których występowały lub występują:

• zaburzenia czynności nerek;
• zaburzenia czynności serca;
• zaburzenia czynności wątroby;
• epizod manii (nadmierne aktywne zachowanie lub gonitwa myśli);
• padaczka lub napady drgawek w przeszłości;
• cukrzyca;
• jaskra (zwiększone ciśnienie w oku);
• stosowanie diety z małą zawartością sodu;
• leczenie elektrowstrząsami (obecnie);
• zaburzenia krwawienia (w przeszłości);
• ciąża lub planowane zajście w ciążę;
• wiek poniżej 18. roku życia;
• myśli samobójcze, myśli o samookaleczeniu się, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych;
• przyjmowanie obecnie takich preparatów jak: leki zwiększające ryzyko krwawienia  (np. leki rozrzedzające krew, warfaryna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, celekoksyb, ibuprofen, diklofenak, etodolak, meloksykam), tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi). 

O zasadności wdrożenia w terapii leku Paxtin decyduje lekarz prowadzący. Paroksetyny nie należy stosować bez jego wiedzy. 

Z jakimi lekami nie stosować preparatu Paxtin?

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że paroksetyna może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Szczególnej uwagi wymagają:

• inhibitory monoaminooksydazy (np. chlorek metylotioniny, moklobemid);
• tryptany stosowane w leczeniu migreny (np.: sumatryptan);
• leki przeciwbólowe (np.: buprenorfina, tramadol, petydyna);
• niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane w leczeniu bólu i zapalenia (np.: ibuprofen, kwas acetylosalicylowy, meloksykam, diklofenak, etodolak, celekoksyb);
• leki przeciwpsychotyczne (np.: pimozyd, tiorydazyna, perfenazyna, klozapina, rysperydon);
• inne leki przeciwdepresyjne, w tym: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: nortyptylina, klomipramina, dezypramina), tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (z grupy SSRI);
• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
• leki przeciwzakrzepowe stosowane w celu rozrzedzenia krwi (np. warfaryna);
• buprenorfina w połączeniu z naloksonem (stosowane w leczeniu uzależnienia od leków opioidowych);
• suplement diety tryptofan;
• fosamprenawir i rytonawir (stosowane w leczeniu zakażenia HIV);
• fentanyl (stosowany w znieczuleniu lub leczeniu przewlekłego bólu);
• suksametonium i miwakurium (stosowane w znieczuleniu ogólnym);
• linezolid (antybiotyk);
• ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy i trądu);
• procyklidyna (stosowana w łagodzeniu drżenia, w tym w chorobie Parkinsona);
• karbamazepina, walproinian sodu, fenytoina, fenobarbital (stosowane w leczeniu padaczki lub napady drgawek);
• atomoksetyna (stosowana w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi - ADHD);
• prawastatyna (stosowana w leczeniu dużego stężenia cholesterolu);
• metoprolol (beta-adrenolityk stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i w chorobach serca);
• flekainid, propafenon i inne leki stosowane w leczeniu nieregularnej czynności serca;
• tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi lub zaburzeń płodności). 

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy decyduje lekarz prowadzący. 

Pytania pacjentów o lek (FAQ)