Potas

Potas (K⁺) jest jednym z najważniejszych elektrolitów. Odpowiada za utrzymanie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej oraz kwasowo-zasadowej. Jego odpowiednie stężenie w organizmie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie mięśni oraz układu nerwowego.Potas bierze udział w przewodzeniu impulsów nerwowych, skurczach mięśni, a także w regulacji ciśnienia krwi. Działa antagonistycznie do sodu, dzięki czemu pomaga w utrzymaniu odpowiedniego ciśnienia osmotycznego w komórkach organizmu.

Oznaczenie stężenia potasu we krwi wykonuje się w przypadkach podejrzenia zaburzeń elektrolitowych. Zalecane jest u pacjentów z:

• zaburzonym funkcjonowaniem nerek,
• arytmią,
• nadciśnieniem tętniczym,
• cukrzycą,
• nadczynnością nadnerczy,
• odwodnieniem organizmu, np. w przebiegu przewlekłych biegunek lub wymiotów.

Dodatkowo oznaczenie poziomu potasu we krwi warto wykonać w przypadku przyjmowania leków moczopędnych, które powodują jego nadmierną utratę wraz z moczem, a także u pacjentów dializowanych w celu monitorowania progresji niewydolności nerek lub skuteczności leczenia nerkozastępczego.

Badanie poziomu potasu polega na pobraniu próbki krwi żylnej ze zgięcia łokciowego pacjenta, która następnie jest analizowana w laboratorium diagnostycznym.

Zaleca się zgłoszenie na badanie na czczo. Ważne jest również poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach diety, ponieważ niektóre preparaty (zwłaszcza diuretyki) mogą wpływać na poziom potasu, przez co możliwe jest uzyskanie fałszywego wyniku. Należy także unikać intensywnego wysiłku fizycznego na dzień przed pobraniem krwi do badania.

Niedobór potasu (nazywany hipokaliemią) może prowadzić do poważnych zaburzeń, szczególnie w obrębie układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.

Do objawów hipokaliemii w organizmie należy:

• osłabienie mięśni,
• częste skurcze mięśni,
• zmęczenie,
• arytmia serca.

Nadmiar potasu w organizmie (zwany hiperkaliemią) również jest niebezpieczny dla zdrowia. Może przyczynić się do:

• zaburzenia rytmu serca — w skrajnych przypadkach do zatrzymania akcji serca,
• osłabienia mięśni,
• upośledzenia funkcjonowania nerek,
• zaburzeń układu nerwowego — drętwienia, uczucia mrowienia, zaburzenia świadomości.