Insulina po obciązeniu (50 g glukozy 0,1,2)

Krzywa insulinowa to badanie, które dokładniej jest określane jako test tolerancji glukozy z pomiarem insuliny. To procedura diagnostyczna, która umożliwia ocenę wydzielania insuliny przez trzustkę oraz wrażliwości tkanek na ten hormon.Badanie polega na pomiarze stężeń glukozy i insuliny w określonych odstępach czasu po spożyciu dawki glukozy 50g. Wyniki testu pozwalają określić, jak organizm reaguje na dostarczenie glukozy oraz w jakim stopniu kontroluje poziom cukru we krwi.

Badanie to jest zalecane w przypadku:

• podejrzenia insulinooporności,
• diagnostyki cukrzycy typu 2,
• oceny hiperinsulinemii,
• monitorowania pacjentów z zespołem metabolicznym,
• oceny ryzyka rozwoju cukrzycy u osób z obciążeniami genetycznymi (dodatni wywiad rodzinny),
• analizy zaburzeń gospodarki węglowodanowej u pacjentów z nadwagą lub otyłością.

Przed badaniem należy unikać spożywania posiłków przez 8–12 godzin. W tym czasie można pić wyłącznie wodę. Aby wyniki były miarodajne, pacjent powinien także unikać stresu oraz intensywnego wysiłku fizycznego.

Przebieg badania:

• pobiera się próbkę krwi na czczo w celu oznaczenia stężenia glukozy i insuliny;
• pacjent wypija płyn zawierający 50 g glukozy;
• kolejne próbki krwi pobierane są po upływie 1 godziny i 2. godzin od spożycia roztworu – na kolejne pobrania pacjent czeka w punkcie pobrań.

Prawidłowe wartości stężenia insuliny we krwi mogą różnić się w zależności od laboratorium. Odchylenia od tych norm mogą wskazywać na:

• insulinooporność, która charakteryzuje się podwyższonymi stężeniami insuliny i sugeruje obniżoną wrażliwość tkanek na działanie tego hormonu;
• hiperinsulinemię – jeśli wysokie stężenia insuliny się utrzymują, mogą świadczyć o nadmiernej produkcji hormonu przez trzustkę;
• cukrzycę – nieprawidłowe wartości glukozy i insuliny w trakcie testu mogą wskazywać na zaburzenia w metabolizmie węglowodanów.

Krzywa insulinowa stanowi cenne narzędzie w diagnostyce zaburzeń metabolicznych, które coraz częściej występują w populacji. Pozwala na wczesne wykrycie insulinooporności – stanu, który poprzedza rozwój cukrzycy typu 2 i często towarzyszy otyłości.

Analiza wyników w kontekście objawów klinicznych umożliwia wczesne wdrożenie odpowiednich zmian w stylu życia oraz leczenia farmakologicznego. Odpowiednio dobrane metody postępowania pomagają zapobiegać dalszym powikłaniom zdrowotnym.