Chlamydia pneumoniae IgM

Opis

Analiza obecności przeciwciał IgM przeciwko chlamydia pneumoniae (C. pneumoniae), wykorzystywana w diagnostyce zakażeń dróg oddechowych.

Przeciwciała klasy IgM są zazwyczaj pierwszymi przeciwciałami pojawiającymi się w krwiobiegu w odpowiedzi na pierwotne zakażenie (infekcję pierwotną). Ich obecność jest silnym wskaźnikiem, że zakażenie jest świeże, ostre lub niedawne, ponieważ zaczynają być wykrywalne zazwyczaj około 2-3 tygodnie po wystąpieniu objawów i ich miano (stężenie) szybko spada w ciągu kilku miesięcy.

Interpretacja wyniku

• Wynik dodatni (obecność IgM): sugeruje ostre lub niedawne pierwotne zakażenie Chlamydia pneumoniae. W przypadku reinfekcji (ponownego zakażenia) poziom IgM może być nieobecny lub niski, a silniejszy wzrost dotyczy zwykle przeciwciał IgA i IgG.
• Wynik ujemny (brak IgM): wskazuje, że w momencie badania nie ma ostrego, świeżego zakażenia, lub że infekcja miała miejsce na tyle dawno, iż poziom przeciwciał IgM spadł poniżej progu wykrywalności.

Pełna diagnoza zakażenia Chlamydia pneumoniae opiera się najczęściej na oznaczaniu równoległym wszystkich trzech klas przeciwciał (IgM, IgA, IgG) oraz ocenie dynamiki ich zmian w czasie (serokonwersji), co wymaga pobrania próbek w odstępie 2-4 tygodni. Izolowany wynik IgM służy jedynie jako wstępna ocena ostrej fazy choroby.