Bilirubina związana (bezpośrednia)

Opis

Oznaczenie stężenia bilirubiny związanej (nazywanej również bezpośrednią) jest badaniem laboratoryjnym, które mierzy we krwi poziom frakcji bilirubiny przetworzonej przez wątrobę. W komórkach wątrobowych (hepatocytach) bilirubina wolna, nierozpuszczalna w wodzie, jest sprzęgana z kwasem glukuronowym, co przekształca ją w formę rozpuszczalną, gotową do wydalenia z żółcią.

Badanie to jest kluczowym elementem w różnicowaniu przyczyn żółtaczki, ponieważ izolowany wzrost stężenia bilirubiny związanej wskazuje na zaburzenia występujące już po procesie jej przetwarzania w wątrobie. Do głównych przyczyn takiego stanu należą choroby powodujące utrudniony odpływ żółci (cholestaza), takie jak wirusowe lub polekowe uszkodzenie wątroby, a także niedrożność dróg żółciowych spowodowana np. kamicą żółciową lub guzem.

Wynik jest zawsze interpretowany łącznie ze stężeniem bilirubiny całkowitej, co pozwala na precyzyjną ocenę charakteru zaburzeń. Krew do badania pobiera się od pacjenta będącego na czczo.