Borelioza IgG

Oznaczenie przeciwciał IgG wykonuje się przede wszystkim u osób, które mogą być zakażone boreliozą. Wskazaniem do badania są:

• rumień wędrujący – charakterystyczna czerwona plama na skórze, która stopniowo się powiększa, tworząc pierścień z jaśniejszym środkiem;
• objawy neurologiczne – mrowienie, drętwienie kończyn, problemy z pamięcią, zawroty głowy;
• bóle mięśni i stawów – przewlekłe dolegliwości bólowe, obrzęki, ograniczona ruchomość stawów;
• zaburzenia pracy serca – arytmia, kołatanie serca;
• podejrzenie przewlekłej boreliozy – jeśli objawy pojawiły się miesiące lub lata po ukąszeniu kleszcza.

Nie zawsze wiadomo, że doszło do ukąszenia. Kleszcze są małe i mogą pozostawić ślad niezauważony przez długi czas. Jeśli jednak pojawiają się powyższe objawy, warto skonsultować się z lekarzem i rozważyć wykonanie badania.

Podczas badania pobiera się próbkę krwi żylnej, zazwyczaj z żyły w zgięciu łokcia. Nie ma konieczności bycia na czczo, więc można je wykonać o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków. Samo pobranie trwa zaledwie kilka sekund – po dezynfekcji skóry cienka igła zostaje wprowadzona do żyły, a niewielka ilość krwi trafia do probówki. Procedura jest niemal bezbolesna, choć niektóre osoby mogą odczuwać lekkie ukłucie.

Próbka zostaje przekazana do laboratorium, gdzie analizuje się ją metodą ELISA lub Western Blot. Pierwsza technika sprawdza się jako test przesiewowy, natomiast druga pozwala na dokładniejsze potwierdzenie wyniku.

Jeśli wynik wskazuje na wysoki poziom przeciwciał IgG, może to sugerować, że:

• choroba znajduje się w późniejszym etapie;
• organizm przeszedł zakażenie w przeszłości;
• wynik jest fałszywie dodatni (co może się zdarzyć w przypadku niektórych chorób autoimmunologicznych).

Warto pamiętać, że ostateczna diagnoza nie powinna być oparta tylko na tym badaniu – lekarz bierze pod uwagę także wywiad i inne objawy.

Niski wynik lub brak wykrywalnych przeciwciał nie zawsze oznacza brak boreliozy. Może to być:

• wczesna faza zakażenia, kiedy organizm nie zdążył jeszcze wyprodukować przeciwciał;
• osłabiona reakcja immunologiczna;
• wynik fałszywie negatywny, zwłaszcza jeśli badanie wykonano za wcześnie.

W przypadku wątpliwości lekarz może zalecić powtórzenie badania po kilku tygodniach lub wykonanie testu na IgM.