Troponina I

Troponinami nazywane są białka mięśni poprzecznie prążkowanych, które biorą udział w procesie skurczu mięśni. Naturalnie występują w mięśniach szkieletowych, odpowiedzialnych za ruchy człowieka.Troponiny mogą być również obecne w mięśniu sercowym. Dzieje się tak w przypadku zawału serca lub uszkodzenia komórek mięśnia sercowego o innym podłożu. Badanie stężenia troponin sercowych wykonuje się w celu potwierdzenia zawału mięśnia sercowego z uwagi na wysoką ich czułość i specyficzność. Jest ono jednym z głównych testów przeprowadzanych podczas diagnostyki martwicy tkanki mięśniowej serca.

Wyróżnia się kilka postaci troponin obecnych w organizmie — T oraz I. Białka odpowiadają za prawidłowy przebieg skurczu i rozkurczu mięśni poprzecznie prążkowanych. W warunkach fizjologicznych troponiny nie powinny być obecne we krwi obwodowej. Dostają się tam wyłącznie w stanie uszkodzenia komórek mięśnia sercowego. Wykryte dają jednoznaczną informację o stanie zdrowia pacjenta i umożliwiają rozpoznanie zawału.

Najczęstszym zaleceniem do wykonania badań laboratoryjnych w kierunku obecności troponin we krwi obwodowej jest pojawienie się objawów klinicznych, które mogą sugerować wystąpienie martwicy komórek mięśnia sercowego. Należą do nich:

• przeszywający ból klatki piersiowej z tendencją do promieniowania do lewego ramienia, pleców, szyi lub szczęki,
• duszności,
• kołatanie serca,
• napady zimnych potów,
• uczucie lęku,
• zawroty głowy,
• utrata przytomności.

Badanie stężenia troponiny I we krwi nie wymaga specjalnego przygotowania przez pacjenta. Nie ma konieczności pozostawania na czczo przed wykonywaną diagnostyką. Oznaczanie poziomu troponiny we krwi odbywa się w punkcie pobrań. Z żyły łokciowej od pacjenta pobiera się próbkę, która dalej wysyłana jest do laboratorium analitycznego.

W przypadku potwierdzenia przebytego zawału mięśnia sercowego konieczne jest również wykonanie EKG serca oraz rozszerzoną diagnostykę laboratoryjną w kierunku obecności kinazy kreatynowej (parametr CK-MB) — enzymu uwalnianego do krwi obwodowej z komórek serca w przypadku ich uszkodzenia.

Naturalnie troponiny sercowe nie są obecne w krwi. Ich stężenie narasta w momencie uszkodzenia mięśni poprzecznie prążkowanych znajdujących się w sercu. Zwiększony poziom troponin po przebytym zawale jest zauważalny już po 3 godzinach od incydentu sercowo-naczyniowego i służy on do oceny rozległości zawału mięśnia sercowego. Im wyższe stężenie troponin we krwi, tym większe uszkodzenie komórek serca.

Po wykluczeniu zawału, przy podwyższonym stężeniu troponin we krwi, wykonuje się dalszą diagnostykę w kierunku:

• niewydolności serca lub nerek,
• zapalenia mięśnia sercowego lub worka osierdziowego,
• migotania przedsionków,
• rozwarstwienia aorty,
• arytmii serca,
• skurczu naczyń wieńcowych,
• urazów mięśnia sercowego,
• zatorowości płucnej,
• ostrej niewydolności oddechowej,
• nadciśnienia tętniczego,
• sepsy,
• udaru mózgu lub wylewu krwi do mózgu.

Mogą one stanowić przyczynę podwyższonego stężenia troponin w krwi obwodowej.