Vetira

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	padaczka
Postać	tabletki powlekane, roztwór doustny, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Dawka	250 mg, 500 mg, 750 mg, 1 g (tabletki), 100 mg/ml (roztwór), 100 mg/ml (koncentrat)
Substancja czynna	lewetyracetam

Vetira — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną preparat Vetira to lek przeciwpadaczkowy. Za jego działanie odpowiada substancja czynna lewetyracetam. To pochodna pirolidonu. Obecnie dostępne są trzy postaci leku Vetira: tabletki powlekane, roztwór doustny i koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji. O zastosowaniu wybranej z nich decyduje lekarz. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie preparat Vetira dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Na ten moment szczegółowy mechanizm działania substancji lewetyracetam nie jest w stu procentach znany, jednak prawdopodobnie wpływa ona na stężenie jonów wapniowych w neuronach, redukując napady padaczkowe i zapobiegając ich występowaniu.

W zależności od wskazania i rodzaju terapii lek Vetira przeznaczony jest dla osób dorosłych, młodzieży i dzieci. Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Vetira to:

• leczenie dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowo zdiagnozowaną padaczką oraz leczenie pewnych postaci padaczki (w monoterapii);
• leczenie osób dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1. miesiąca życia w leczeniu napadów częściowych wtórnie uogólnionych lub bez wtórnego uogólnienia (jako dodatkowy lek);
• leczenie osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną (typ padaczki o podłożu genetycznym) w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych (jako dodatkowy lek);
• leczenie osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną w leczeniu napadów mioklonicznych (jako dodatkowy lek).

Ile kosztuje Vetira?

Obecnie lek Vetira dostępny jest w trzech postaciach oraz w kilku wariantach opakowania. Przy pełnej odpłatności średnia cena preparatu w aptece wynosi:

• Vetira (250 mg, 50 tabletek powlekanych) - 20,05 PLN;
• Vetira (500 mg, 50 tabletek powlekanych) - 38,55 PLN;
• Vetira (750 mg, 50 tabletek powlekanych) - 56,10 PLN;
• Vetira (1 g, 50 tabletek powlekanych) - 73,55 PLN;
• Vetira (100 mg/ml, roztwór doustny, 150 ml + strzykawka 3 ml) - 39,75 PLN;
• Vetira (100 mg/ml, roztwór doustny, 300 ml + strzykawka 10 ml) - 74,50 PLN;
• Vetira (100 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, 10 fiolek po 5 ml) - 898,40 PLN.

Czy lek Vetira jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Vetira podlega całościowej lub częściowej refundacji w wybranych wskazaniach, z wyjątkiem postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia, a także kobiety w ciąży. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci z padaczką. Wówczas uśredniona cena leku w aptece to:

• Vetira (250 mg, 50 tabletek powlekanych) - 11,05 PLN;
• Vetira (500 mg, 50 tabletek powlekanych) - 17,35 PLN;
• Vetira (750 mg, 50 tabletek powlekanych) - 22,70 PLN;
• Vetira (1 g, 50 tabletek powlekanych) - 28,35 PLN;
• Vetira (100 mg/ml, roztwór doustny, 150 ml + strzykawka 3 ml) - 5,65 PLN;
• Vetira (100 mg/ml, roztwór doustny, 300 ml + strzykawka 10 ml) - 3,20 PLN.

Vetira — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępne są podobne leki w postaci tabletek, które zawierają tą samą substancję czynną co Vetira. Należą do nich: Keppra, Cezarius, Levebon, Levetiracetam Accord, Levetiracetam Neuropharma, Levetiracetam Aurovitas, Normeg, Trund. Pozostałe postaci nie mają zamienników. O stosowaniu dowolnego leku z tej listy decyduje lekarz prowadzący.

Vetira — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Vetira ustalane jest indywidualnie. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Każda z postaci przeznaczona jest do stosowania doustnego. Preparat powinno się stosować dwa razy na dobę rano i wieczorem codziennie o tej samej porze, aby zwiększyć jego skuteczność. Poniżej standardowe dawkowanie w zależności od postaci leku Vetira oraz wskazania medycznego. Należy pamiętać o tym, że w monoterapii lek ten stosowany jest tylko u pacjentów od 16. roku życia. 

Leczenie osób dorosłych i młodzieży w wieku 12-17 lat o masie ciała 50 kg lub więcej:

• zazwyczaj stosowana dawka to od 1000 mg do 3000 mg na dobę;
• leczenie rozpoczyna się od mniejszej dawki przez 2 tygodnie, a następnie stopniowo ją zwiększa zgodnie ze wskazaniami lekarza. 

Leczenie młodzieży w wieku 12-17 lat o masie ciała 50 kg i mniej:

• dawka ustalana jest przez lekarza na podstawie masy ciała;
• zalecana dawka to od 20 mg/kg masy ciała do 60 mg/kg masy ciała na dobę.

Leczenie u niemowląt i dzieci w wieku od 1. miesiąca życia do 11 lat i masie ciała poniżej 50 kg:

• dawka ustalana jest w zależności od wieku, masy ciała i wskazania.
• w przypadku dzieci od 4. roku życia zalecana dawka to od 20 mg/kg masy ciała do 60 mg/kg masy ciała na dobę;
• w przypadku dzieci do 6. roku życia oraz dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat o masie ciała poniżej 50 kg i u pacjentów, u których nie można podawać dawki w tabletkach, wskazane jest stosowanie roztworu doustnego.

Każdą postać leku należy przyjmować zgodnie z instrukcją dołączoną do opakowania. Tabletki należy połykać, popijając szklanką wody i można robić to z jedzeniem lub bez jedzenia. Preparat Vetira przeznaczony jest do leczenia długotrwałego i stosuje się go tak długo, jak zaleci lekarz. Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji należy przygotować z rozcieńczalnikiem i podawać dożylnie w warunkach szpitalnych, przy czym dożylne leczenie nie powinno trwać dłużej niż 4 dni.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Vetira. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej, w tym m.in.: zahamowanie oddychania, obniżoną czujność, senność, pobudzenie, agresję czy też śpiączkę. W takiej sytuacji należy natychmiast skorzystać z pomocy lekarskiej.

Vetira — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Nie zaleca się stosowania leku Vetira u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub ją planujących. Na ten moment nie można wykluczyć występowania wad płodu po zażywaniu tego środka. Lekarz może wdrożyć ten preparat w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Jeżeli pacjentka zajdzie w ciąże w trakcie przyjmowania leku Vetira, to nie wolno odstawiać go samodzielnie i o wszystkim decyduje lekarz prowadzący. Substancja czynna leku Vetira może przenikać mleka matki, dlatego nie podaje się go u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Vetira — działania niepożądane

U pacjentów stosujących lek Vetira mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to każdej osoby. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia pacjenta. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się na oddział ratunkowy, jeżeli wystąpią takie ciężkie objawy jak:

• obrzęk twarzy, języka, ust i gardła (obrzęk Quinckego);
• osłabienie, trudności w oddychaniu, zawroty głowy (możliwe objawy ciężkiej reakcji alergicznej);
• rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczająca się skórą w okolicach narządów płciowych, oczu, ust i nosa (zespół Stevensa-Johnsona);
• zmniejszone oddawanie moczu, nudności, splątanie, wymioty, zmęczenie, obrzęk nóg, kostek lub stóp (możliwe objawy nagłego pogorszenia czynności nerek);
• objawy grypopodobne i wysypka na twarzy, później na całym ciele, wysoka gorączka, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, powiększenie węzłów chłonnych, eozynofilia (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi - zespół DRESS);
• wysypka na skórze, pęcherze wyglądające jak małe tarcze (rumień wielopostaciowy);
• cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z dużej powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
• poważne zmiany psychiczne, dezorientacja, utraty pamięci, senność, zaburzenia pamięci, zaburzenia zachowania i inne objawy neurologiczne (możliwe objawy encefalopatii).

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• senność;
• bóle głowy;
• zapalenie błony śluzowej nosa i gardła;
• astenia/zmęczenie;
• kaszel;
• jadłowstręt (utrata apetytu);
• zawroty głowy (uczucie wirowania);
• wysypka;
• biegunka, ból brzucha, nudności, niestrawność, wymioty;
• zaburzenia równowagi, drgawki, zawroty głowy, drżenia, ospałość;
• uczucie wrogości lub agresywność, depresja, bezsenność, drażliwość, nerwowość, lęk;
• osłabienie mięśni, ból mięśni;
• podwójne widzenie, niewyraźne widzenie;
• zmniejszenie masy ciała lub zwiększenie masy ciała;
• utrata włosów, świąd, wyprysk;
• urazy;
• nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych;
• zaburzenia pamięci;
• zaburzenia koordynacji ruchów (ataksja);
• zaburzenia koncentracji i uwagi;
• parestezja (mrowienie);
• myśli i próby samobójcze, dezorientacja, napady paniki, omamy, uczucie złości, pobudzenie, zaburzenia umysłowe, nieprawidłowe zachowanie, chwiejność emocjonalna;
• infekcje;
• ciężkie reakcje nadwrażliwości;
• zmiany rytmu pracy serca;
• zaburzenia czynności wątroby;
• zapalenie wątroby;
• zapalenie trzustki;
• majaczenie;
• encefalopatia;
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi;
• samobójstwo;
• zmniejszenie liczby wszystkich rodzajów krwinek;
• mimowolne skurcze mięśni głowy, nadaktywność, trudności w kontrolowaniu ruchów;
• zwiększenie częstotliwości napadów padaczki;
• rabdomioliza (rozpad mięśni prążkowanych);
• i inne. 

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Vetira?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Vetira należy skonsultować swoją sytuację z pacjentem, a także dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest podawanie tego preparatu, jeżeli u pacjenta występuje:

• uczulenie na lewetiracetam, inne pochodne pirolidonu lub jakikolwiek inny składnik leku.

Jeżeli występuje nadwrażliwość, to należy natychmiast poinformować o tym lekarza ze względów bezpieczeństwa.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Vetira?

W określonych sytuacjach w trakcie przyjmowania leku Vetira należy zachować szczególną ostrożność. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnozie. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występują:

• spowolnienie wzrostu;
• niespodziewane przedwczesne dojrzewanie dziecka;
• choroba nerek;
• nieregularny rytm serca u pacjenta lub kogoś z jego rodziny;
• choroba i przyjmowanie leków powodujących skłonność do zaburzeń równowagi elektrolitowej lub do nieregularnego rytmu serca;
• myśli o samookaleczeniu się lub myśli samobójcze po zastosowaniu dowolnego leku przeciwpadaczkowego w przeszłości, lub po przyjęciu leku Vetira;
• utrzymujące się zaostrzenie padaczki po przyjęciu leku Vetira;
• nietypowe myśli, agresywne reakcje i drażliwość po przyjęciu leku Vetira.

Wszelkie wątpliwości w zakresie terapii należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami.

Z czym nie łączyć Vetira?

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Vetira może wchodzić z nimi w interakcje, wzajemnie zmieniając swoje działanie lub powodując skutki uboczne. Szczególną uwagę należy zwrócić na makrogol stosowany w leczeniu zaparć. Nie można stosować go na godzinę przed i godzinę po zastosowaniu lewetiracetamu. Inne leki też wymagają uwagi, dlatego należy o wszystkim informować lekarza prowadzącego, a następnie stosować się do jego wskazań, aby zachować bezpieczeństwo terapii.

Vetira — skład leku

Podstawowy składnik leku Vetira  w każdej postaci to substancja czynna lewetyracetam. Pozostałe składniki pomocnicze to:

• tabletki: krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon typ B, stearynian magnezu, powidon K30, dwutlenek tytanu E171, makrogol 400, hypromeloza, talk oczyszczony, tlenek żelaza żółty E172, indygotyna, lak, tlenek żelaza czerwony E172, żółcień pomarańczowa E110 (skład może się różnić w zależności od dawki);
• roztwór doustny: sodu cytrynian, kwas cytrynowy bezwodny, glicerol E422, metylu parahydroksybenzoesan E218, maltitol ciekły E965 acesulfam potasowy E950, aromat malinowy, woda oczyszczona;
• koncentrat: sodu chlorek, sodu octan trójwodny, kwas octowy lodowaty, woda do wstrzykiwań.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)