Tialorid

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	nadciśnienie tętnicze, zastoinowa niewydolność krążenia, marskość wątroby
Postać	tabletki
Dawka	5 mg + 50 mg
Substancja czynna	amiloryd + hydrochlorotiazyd

Tialorid — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Tialorid to lek złożony o działaniu moczopędnym. W swoim składzie zawiera dwie substancje czynne. To hydrochlorotiazyd o umiarkowanym działaniu moczopędnym oraz amiloryd z grupy diuretyków oszczędzających potas. Preparat ma postać tabletek. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie lek Tialorid dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Działanie substancji czynnych wzajemnie się uzupełnia. Hydrochlorotiazyd należy do grupy diuretyków tiazydowych i powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych. Dzięki temu nasila się wydalanie sodu z moczem oraz zwiększenie objętości wydalanej wody. Amiloryd to diuretyk oszczędzający potas, który również hamuje zwrotne wchłanianie  sodu w kanalikach nerkowych i zwiększa wydalanie jonów sodu i chloru z moczem. Jednocześnie substancja ta zapobiega utracie jonów potasu. 

Lek Tialorid przeznaczony jest dla osób dorosłych i nie zaleca się jego stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Tialorid to:

• leczenie nadciśnienia tętniczego krwi lekkiego lub umiarkowanego (jako jedyny lek lub w terapii skojarzonej z innymi lekami obniżające ciśnienie krwi);
• leczenie zastoinowej niewydolności krążenia;
• leczenie marskości wątroby z wodobrzuszem i obrzękami.

Ile kosztuje Tialorid?

Obecnie lek Tialorid dostępny jest w jednym wariancie opakowania, które zawiera 50 tabletek. W każdej z nich znajduje się 5 mg amilorydu oraz 50 mg hydrochlorotiazydu. Przy pełnej odpłatności uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Tialorid (tabletki, 5 mg + 50 mg, 50 szt.) - 10,80 PLN.

Czy lek Tialorid jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Tialorid podlega całościowej lub częściowej refundacji w wybranych wskazaniach medycznych. Za darmo otrzymują go pacjenci powyżej 65. roku życia w tych wskazaniach. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w tych chorobach, a także z moczówką nerkopochodną oraz z przewlekłą chorobą nerek u dzieci do 18. roku życia. Wówczas uśredniona cena preparatu to:

• Tialorid (tabletki, 5 mg + 50 mg, 50 szt.) - 2,75 PLN.

Tialorid — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępny jest jeden zamiennik dla leku Tialorid, który zawiera te same substancje czynne, jednak w połowie dawki. To preparat Tialorid Mite dostępny na receptę. Można stosować go na wyraźne wskazanie lekarza.

Tialorid — jak dawkować?

Dawkowanie i stosowanie leku Tialorid należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Tabletki przeznaczone są do stosowania doustnego. Poniżej standardowe dawkowanie w zależności od wskazania medycznego. 

Leczenie nadciśnienia tętniczego krwi u osób dorosłych:

• dawka początkowa to pół tabletki Tialorid na dobę, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do jednej tabletki Tialorid na dobę.

Leczenie zastoinowej niewydolności krążenia u osób dorosłych:

• dawka początkowa to pół tabletki Tialorid na dobę;
• w razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać do 2 tabletek produktu Tialorid na dobę;
• maksymalna dawka dobowa to 2 tabletki Tialorid na dobę.

Leczenie marskości wątroby u osób dorosłych:

• leczenie rozpoczyna się małymi dawkami w zależności od potrzeb pacjenta, a następnie dostosowywać dawkowanie do indywidualnej sytuacji i odpowiedzi organizmu;
• maksymalna dawka dobowa to 2 tabletki Tialorid na dobę;
• po ustąpieniu obrzęków należy dawkę zmniejszyć do dawki początkowej.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności nerek wskazane może być zmodyfikowanie dawkowania. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Tialorid. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. W takiej sytuacji należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Tialorid — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Leku Tialorid nie należy stosować u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub ją planujących. Jest to związane z tym, że tiazdydy przechodzą przez barierę łożyska i mogą powodować zagrożenie dla dziecka oraz matki, w tym m.in.: hipowolemię, zmniejszenie ukrwienia łożyska, żółtaczkę u płodów i noworodków czy też trombocytopenię u noworodków. Lekarz może wdrożyć ten preparat w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Substancje czynne zawarte w leku Tialorid przenikają do mleka matki. W związku z tym preparatu nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią, ponieważ może to powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Tialorid — działania niepożądane

U pacjentów stosujących lek Tialorid mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia. W przypadku ciężkich objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

W trakcie terapii lekiem Tialorid odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• reakcja anafilaktyczna;
• agranulocytoza;
• małopłytkowość;
• leukopenia;
• niedokrwistość hemolityczna;
• niedokrwistość aplastyczna;
• zaburzenia równowagi elektrolitowej;
• hiperkaliemia;
• dna moczanowa;
• odwodnienie;
• hiperglikemia;
• nerwowość;
• zaburzenia pamięci;
• senność lub bezsenność;
• depresja;
• ból głowy;
• zawroty głowy;
• osłupienie;
• parestezja;
• niepokój ruchowy;
• nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką;
• przemijające zaburzenia widzenia;
• zaburzenia rytmu serca;
• zwiększenie toksyczności glikozydów naparstnicy;
• tachykardia;
• niedociśnienie (w tym ortostatyczne);
• choroba niedokrwienna serca;
• niedrożność nosa;
• kaszel;
• duszność;
• zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS);
• uczucie pełności w jamie brzusznej;
• skurcze;
• wymioty;
• nudności;
• zaburzenia smaku;
• brak łaknienia;
• biegunka;
• krwawienia;
• biegunka;
• zaparcie;
• suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• pragnienie;
• zapalenie trzustki;
• czkawka;
• zaczerwienienie twarzy;
• wysypka;
• świąd;
• reakcje nadwrażliwości na światło;
• obfite pocenie się;
• nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry (rak kolczystokomórkowy skóry i rak podstawnokomórkowy);
• ból stawów;
• kurcze mięśni;
• ból kończyn;
• ból pleców;
• ból w klatce piersiowej;
• zaburzenia w oddawaniu moczu;
• impotencja;
• oddawanie moczu w nocy;
• nietrzymanie moczu;
• zaburzenia czynności nerek (np. niewydolność nerek);
• osłabienie, znużenie, uczucie zmęczenia;
• omdlenia;
• gorączka;
• złe samopoczucie.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Tialorid?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tialorid należy skontaktować się z lekarzem oraz dokładnie zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest przyjmowanie tych tabletek, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na amilorydu chlorowodorek, hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub jakikolwiek inny składnik leku (do sulfonamidów zaliczane są m.in.: tiazydowe leki moczopędne, acetazolamid stosowany w leczeniu obrzęków, jaskry, chorób serca i padaczki, przeciwbakteryjne sulfonamidy, w tym: sulfametoksazol);
• choroba Addisona;
• hiperkaliemia (wysokie stężenie potasu we krwi);
• zwiększenie stężenia wapnia w surowicy;
• wysokie stężenie mocznika lub kreatyniny we krwi;
• choroba wątroby (np. ciężka niewydolność wątroby);
• choroba nerek (np. ciężka niewydolność nerek);
• cukrzyca (wysokie stężenie glukozy we krwi), nefropatia cukrzycowa;
• bezmocz;
• okres karmienia piersią;
• wiek poniżej 18. roku życia;
• stosowanie diety bogatej w potas;
• jednoczesne stosowanie takich leków jak: inne leki oszczędzające potas (np.: eplerenon, spironolakton, triamteren), leki uzupełniające potas, lit (stosowany w leczeniu depresji).

Jeżeli występuje jakiekolwiek przeciwwskazanie z tej listy, to należy natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego. Lek nie jest wskazany w powyższych stanach i może powodować działania niepożądane, w tym ciężkie objawy zagrażające zdrowiu lub życiu.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Tialorid?

W określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność w trakcie przyjmowania leku Tialorid. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnozie. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występują:

• toczeń układowy rumieniowaty;
• zaburzenia czynności nerek;
• marskość wątroby z wodobrzuszem, alkalozą metaboliczną i obrzękami;
• alergia lub astma oskrzelowa występująca obecnie, lub w wywiadzie;
• choroba serca;
• niekontrolowana cukrzyca; 
• nasilone wymioty lub biegunka w ostatnim czasie;
• dna moczanowa;
• podwyższone stężenie substancji naturalnie występujących w organizmie: cholesterolu, kwasu moczowego i trójglicerydów;
• nowotwór złośliwy skóry w przeszłości;
• planowane przeprowadzenie badania czynności przytarczyc;
• podawanie dożylnie płyny;
• nieoczekiwana zmiana skórna po przyjęciu leku Tialorid;
• osłabienie wzroku lub ból oka po przyjęciu leku Tialorid (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka);
• problemy z oddychaniem lub płucami w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu.

Wszelkie wątpliwości w zakresie terapii należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo i skuteczność prowadzonej terapii.

Z czym nie łączyć Tialorid?

Przed rozpoczęciem leczenia pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Tialorid może wchodzić z nimi w interakcje, wzajemnie zmieniając swoje działanie lub powodując skutki uboczne. Przeciwwskazane jest stosowanie tego leku, jeżeli pacjent przyjmuje:

• inne leki oszczędzające potas (np.: eplerenon, spironolakton, triamteren);
• leki uzupełniające potas;
•  lit (stosowany w leczeniu depresji).

Ponadto szczególnej uwagi wymagają takie środki farmakologiczne jak:

• leki przeciwcukrzycowe (doustne leki przeciwcukrzycowe, insulina, chlorpropamid);
• leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego (np.: metylodopa, guanetydyna, produkty blokujące receptory adrenergiczne);
• inhibitory ACE;
• antagoniści receptora angiotensyny II;
• aminy presyjne (np. adrenalina);
• sole litu;
• barbiturany;
• opioidy;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ);
• selektywne inhibitory COX-2;
• kortykosteroidy;
• leki zwiotczające mięśnie, w tym tubokuraryny;
• cyklosporyna;
• takrolimus;
• trilostan;
• kolestypol;
• kolestyramina.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości ich stosowania z lekiem Tialorid decyduje lekarz prowadzący i należy stosować się do jego wskazań, aby zmniejszyć ryzyko występowania działań niepożądanych. W trakcie terapii należy ograniczyć też spożywanie alkoholu, ponieważ może on powodować niedociśnienie ortostatyczne.

Tialorid — skład leku

Lek Tialorid zawiera substancje czynne amiloryd i hydrochlorotiazyd. Pozostałe składniki pomocnicze to: skrobia ziemniaczana, laktoza jednowodna, talk, powidon i stearynian magnezu.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)