Oribion

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	depresja
Postać	tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
Dawka	150 mg
Substancja czynna	bupropion

Oribion — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Oribion to preparat przeciwdepresyjny z grupy selektywnych inhibitorów neuronalnego wychwytu amin katecholowych z minimalnym wpływem na wychwyt indoloamin. Za jego działanie odpowiada substancja czynna bupropion. Prepart ma postać tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu. Działanie substancji czynnej polega na wpływaniu na neuroprzekaźniki w mózgu, które biorą udział w rozwoju depresji i nasileniu jej objawów. W związku z tym w trakcie stosowania leku Oribion obserwuje się złagodzenie objawów depresyjnych. 

Preparat Oribion przeznaczony jest dla osób dorosłych. Nie zaleca się stosowania go u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Podstawowe wskazania do stosowania leku Oribion to leczenie depresji.

Ile kosztuje Oribion?

Obecnie lek Oribion dostępny jest tylko w jednym wariancie opakowania, które zawiera 30 tabletek. W każdej z nich jest 150 mg substancji czynnej. Przy pełnej odpłatności średnia cena preparatu w aptece to:

• Oribion (150 mg, 30 tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu) - 62,00 PLN.

Czy lek Oribion jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Oribion nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Oznacza to, że pacjent musi pokryć całkowity koszt jego zakupu w aptece.

Oribion — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępne są inne leki zawierające bupropion w tej samej postaci co Oribion. Wśród nich znajdują się: Bupropion Neuraxpharm, Bupropion Accord, Wellbutrin XR, Welbox. Wszystkie one dostępne są tylko na receptę i o ich stosowaniu decyduje lekarz prowadzący.

Oribion — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Oribion ustalane jest indywidualnie. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Należy pamiętać o tym, że poprawa samopoczucia może nastąpić dopiero po pewnym czasie, w tym po kilku tygodniach regularnej terapii. Zazwyczaj lek Oribion powinno przyjmować się rano i raz na dobę. Tabletki przeznaczone są do przyjmowania doustnego. Tabletki należy połykać w całości. Nie należy ich żuć, rozkruszać ani dzielić.

Standardowa dawka u osób dorosłych w leczeniu depresji to:

• zalecana dawka to jedna tabletka 150 mg raz na dobę;
• lekarz może dawkę zwiększyć do 300 mg raz na dobę, jeżeli u osób przyjmujących lek Oribion nie następuje poprawa;
• o długości trwania leczenia decyduje lekarz.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Oribion. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej, w tym drgawki lub napady drgawkowe. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub z najbliższym szpitalnym oddziałem ratunkowym.

Oribion — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Nie zaleca się stosowania leku Oribion u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub ją planujących. Preparat ten może zwiększać ryzyko wystąpienia wad urodzeniowych, w tym wad serca u dzieci. Lekarz może wdrożyć lek Oribion w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Substancja czynna może przenikać do mleka matki, dlatego leku Oribion nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Oribion — działania niepożądane

U pacjentów stosujących lek Oribion mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to każdej osoby. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia pacjenta. Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli u pacjenta wystąpią:

• drgawki lub napady drgawkowe;
• reakcje alergiczne;
• obrzęk powiek, ust lub języka;
• zapaść lub krótkotrwała utrata przytomności;
• bóle mięśni lub stawów;
• nietypowe świsty lub trudności z oddychaniem;
• zaczerwienienie skóry lub wysypka (pokrzywka), swędzące guzki, pęcherzyki;
• ostra uogólniona osutka krostkowa;
• toczniowa wysypka na skórze lub pogorszenie objawów tocznia.

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie działania niepożądane, jak m.in.:

• uczucie nudności;
• wymioty;
• suchość w jamie ustnej;
• ból głowy;
• trudności w zasypianiu;
• dzwonienie w uszach;
• zaburzenia widzenia;
• uczucie niepokoju lub pobudzenia;
• drżenia, dreszcze, zmęczenie, osłabienie, bóle w klatce piersiowej;
• zawroty głowy, gorączka, potliwość i wysypka skórna, świąd;
• zwiększenie ciśnienia krwi, zaczerwienienie twarzy;
• zmiana odczuwania smaku pożywienia;
• utrata apetytu (anoreksja);
• bóle brzucha lub inne dolegliwości (zatwardzenie);
• utrata masy ciała;
• trudności z koncentracją;
• uczucie dezorientacji;
• zwiększenie częstości akcji serca;
• uczucie depresji;
• napady drgawek;
• omdlenia;
• kołatanie serca;
• zaostrzenie łuszczycy (czerwone zgrubienie na skórze);
• zmiany stężenia cukru we krwi;
• nietypowa utrata lub przerzedzenie włosów (łysienie);
• zażółcenie skóry lub białkówki oka (żółtaczka);
• zwiększona aktywność enzymów wątroby;
• zapalenie wątroby;
• wrogość, poirytowanie, uczucie niepokoju, dziwne sny, mrowienia, drętwienia, utrata pamięci;
• drgania mięśni, niekontrolowane ruchy, sztywność mięśni, trudności z chodzeniem lub koordynacją;
• ciężkie wysypki skórne;
• nietrzymanie moczu;
• oddawanie moczu częściej lub rzadziej niż zazwyczaj;
• depersonalizacja;
• omamy;
• urojenia;
• paranoja;
• utrata kontaktu z rzeczywistością i psychoza;
• jąkanie się;
• napad lęku panicznego;
• myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie;
• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość);
• zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość);
• zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia);
• zmiany stanu psychicznego (np. omamy, pobudzenie, śpiączka);
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia);
• niestabilne ciśnienie krwi;
• wzmożenie odruchów;
• zwiększenie częstości akcji serca;
• objawy żołądkowo-jelitowe.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Oribion?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Oribion należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Przeciwwskazane jest przyjmowanie tych tabletek, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na bupropion lub jakikolwiek inny składnik leku;
• stosowanie innych leków zawierających bupropion;
• guz mózgu;
• ciężka choroba wątroby;
• padaczka;
• występowanie w przeszłości napadów drgawkowych;
• nadużywanie alkoholu;
• występujące obecnie lub w przeszłości zaburzenia jedzenia (np. jadłowstręt psychiczny, bulimia);
• przyjmowanie obecnie lub niedawno leków uspokajających;
• przyjmowanie w ciągu ostatnich 14 dni leków przeciwdepresyjnych zwanych inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO).

Jeżeli występuje jakiekolwiek przeciwwskazanie z tej listy, to należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza prowadzącego.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Oribion?

W określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności w trakcie przyjmowania leku Oribion. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnozie. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, u których występują:

• zespół Brugadów (rzadka choroba wpływająca na rytm serca);
• występujące w rodzinie zatrzymanie akcji serca lub nagła śmierć;
• regularne spożywanie dużych ilości alkoholu;
• doznany niedawno poważny uraz głowy lub inny uraz głowy;
• cukrzyca i stosowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych;
• choroba dwubiegunowa;
• choroby nerek;
• choroby wątroby;
• myśli o samobójstwie oraz nasilenie objawów depresji po przyjęciu leku Oribion;
• jednoczesne przyjmowanie innych leków stosowanych w leczeniu depresji;
• wiek poniżej 18. roku życia.

Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania bupropionu w postaci leku Oribion należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami.

Z czym nie łączyć Oribion?

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że inne środki farmakologiczne mogą wpływać na działanie leku Oribion i odwrotnie, powodując m.in. skutki uboczne. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leków uspokajających, innych leków zawierających bupropion oraz leków przeciwdepresyjnych zwanych inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Od zakończenia stosowania tych ostatnich musi upłynąć minimum 14 dni.

Ponadto szczególnej uwagi wymagają takie środki farmakologiczne jak:

• inne leki przeciwdepresyjne (np.: fluksetyna, amitryptylina, dezypramina, dosulepina, wenlafaksyna, escytalopram, cytalopram, paroksetyna, imipramina);
• inne leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych (np.: tiorydazyna, rysperydon, klozapina, olanzapina);
• leki przeciwmalaryczne (np. chlorochina, meflochina);
• steroidy (doustnie lub we wstrzyknięciach);
• leki pobudzające;
• leki ograniczające masę ciała lub apetyt;
• leki przeciwcukrzycowe;
• leki przeciwhistaminowe powodujące senność;
• antybiotyki z grupy chinolonów;
• leki uspokajające;
• leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (np.: orfenadryna, amantadyna, lewodopa);
• leki wpływające na metabolizm leku Oribion (np. kwas walprionowy, fenytoina, karbamazepina);
• leki beta-adrenolityczne (np. metoprolol);
• niektóre leki stosowane w leczeniu raka (np. ifosfamid, cyklofosfamid);
• niektóre leki do leczenia nieregularnego rytmu serca (np. flekainid, propafenon);
• plastry nikotynowe w rzucaniu nałogu nikotynowego;
• klopidogrel, tyklopidyna (stosowane w zapobieganiu udarowi);
• tramadol (silny lek przeciwbólowy);
• teofilina (stosowana w astmie i chorobach płuc);
• tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi);
• efiwarenz, rytonawir (stosowane w leczeniu zakażeń HIV);
• digoksyna (stosowana w chorobach serca).

Ponadto nie wolno spożywać alkoholu, ponieważ może on powodować nerwowość i zmieniać stan psychiczny. Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości stosowania wybranych preparatów z tej listy ze środkiem Oribion decyduje lekarz prowadzący. Ze względów bezpieczeństwa należy stosować się do jego zaleceń, aby zredukować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Oribion — skład leku

Podstawowy składnik leku Oribion to substancja czynna bupropion chlorowodorku. Pozostałe składniki pomocnicze to: kwas solny, powidon, stearylofumaran sodu, krzemionka koloidalna bezwodna, hydroksypropyloceluloza, etyloceluloza, metakrylowego kwasu i etylu akrylanu kopolimer (1:1), trietylu cytrynian, makrogol, hypromeloza.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)