Arpixor

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	zaburzenia psychiczne
Postać	tabletki
Dawka	5 mg, 10 mg, 15 mg, 20 mg, 30 mg
Substancja czynna	arypiprazol

Arpixor — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Arpixor należy do grupy leków przeciwpsychotycznych. Za jego działanie odpowiada substancja czynna arypiprazol. Preparat ma postać tabletek i dostępny jest w różnych stężeniach. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie lek Arpixor dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Działanie substancji czynnej polega na aktywacji receptorów dopaminowych D2 i serotoninowych 5-HT1a. Dodatkowo blokuje aktywację receptora serotoninowego 5-HT2a w mózgu. W efekcie obserwuje się złagodzenie objawów psychotycznych oraz maniakalnych, a także poprawia funkcje poznawcze organizmu. Jednocześnie preparat Arpixor nie powoduje zwiększenia masy ciała, zwiększenia stężenia prolaktyny czy też nie wykazuje działania cholinolitycznego i przeciwhistaminowego. 

Preparat Arpixor przeznaczony jest dla osób dorosłych i nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Podstawowe wskazania medyczne do jego stosowania to:

• leczenie schizofrenii;
• leczenie epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu A;
• zapobieganie nowym epizodom maniakalnym u pacjentów, którzy reagują na leczenie arypiprazolem.

Ile kosztuje Arpixor?

Lek Arpixor dostępny jest w kilku opakowaniach, które różnią się ilością tabletek oraz stężeniem substancji czynnej. Przy pełnej odpłatności średnia cena preparatu to:

• Arpixor (5 mg, 28 tabletek) - 35,45 PLN;
• Arpixor (5 mg, 56 tabletek) - 66,55 PLN;
• Arpixor (10 mg, 28 tabletek) - 66,55 PLN;
• Arpixor (10 mg, 56 tabletek) - 125,65 PLN;
• Arpixor (15 mg, 28 tabletek) - 96,60 PLN;
• Arpixor (15 mg, 56 tabletek) - 183,35 PLN.

Czy lek Arpixor jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Arpixor podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: choroba afektywna dwubiegunowa, depresja lub zaburzenia depresyjne, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub zespół Tourette'a u pacjentów do 18. roku życia. Wówczas średnia cena leku to:

• Arpixor (5 mg, 28 tabletek) - 5,10 PLN;
• Arpixor (5 mg, 56 tabletek) - 3,20 PLN;
• Arpixor (10 mg, 28 tabletek) - 3,20 PLN;
• Arpixor (10 mg, 56 tabletek) - 4,00 PLN;
• Arpixor (15 mg, 28 tabletek) - 3,20 PLN;
• Arpixor (15 mg, 56 tabletek) - 5,95 PLN.

Arpixor — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępne są produkty lecznicze zawierające taką samą substancję czynną w tej samej postaci co Arpixor. Należą do nich m.in.: Abilify, Apiprax, Apra, Aribit, Aricogan, Aripilek, Aripiprazole+Pharma, Aripiprazole Orion, Aripiprazole Sandoz, Aryfrenix, Aryzalera, Asduter, Explemend, Tractiva i inne. Wszystkie one dostępne są na receptę. O możliwości ich stosowania decyduje lekarz prowadzący.

Arpixor — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Arpixor ustalane jest indywidualnie. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Tabletki należy przyjmować codziennie o tej samej porze z posiłkiem lub niezależnie od niego. Połyka się je w całości, popijając wodą. Tabletki można dzielić na równe dawki, jeżeli zaleci to lekarz. Poniżej wskazano na standardowe dawkowanie. 

Zalecana dawka u osób dorosłych to 15 mg na dobę. Lekarz może przepisać mniejszą lub większą dawkę w zależności od reakcji pacjenta, jednak maksymalna dawka nie powinna przekraczać 30 mg na dobę. Arpixor to lek stosowany w leczeniu schizofrenii i epizodów maniakalnych i w trakcie jego przyjmowania należy zachować ostrożność. Zwłaszcza dotyczy to pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami czynności wątroby oraz w podeszłym wieku.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Arpixor. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej, w tym m.in.: nietypowe ruchy, obniżony poziom świadomości, problemy z mową, pobudzenie, szybkie bicie serca, gorączka z przyspieszonym oddechem i poceniem się, zdezorientowanie, spowolnienie oddychania, sztywność mięśni, wysokie lub niskie ciśnienie krwi i inne. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. 

Arpixor — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Nie zaleca się stosowania leku Arpixor u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub ją planujących. Największe niebezpieczeństwo występuje w ostatnim trymestrze ciąży, gdy lek może powodować poważne skutki uboczne u noworodka, w tym: sztywność mięśni, drżenie, senność, osłabienie, pobudzenie, trudności z oddychaniem, trudności ze ssaniem. Lekarz może wdrożyć Arpixor w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane. Dlatego leku Arpixor nie podaje się w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

uArpixor — działania niepożądane

Lek Arpixor może powodować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. W przypadku ciężkich objawów należy odstawić lek i należy skontaktować się z lekarzem.

Do tej pory odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• uczucie pustki w głowie;
• senność;
• zmęczenie;
• drżenie;
• ból głowy;
• cukrzyca;
• uczucie lęku;
• trudności z zasypianiem;
• niekontrolowane skurcze mięśni lub ruchy;
• niepokój zwłaszcza ruchowy, trudności ze spokojnym siedzeniem, niemożność pozostania w bezruchu;
• uczucie zmęczenia;
• złe samopoczucie;
• drżenie i nieostre widzenie;
• wymioty;
• zwiększone wydzielanie śliny;
• zmniejszenie liczby wypróżnień lub trudności z wypróżnianiem;
• niestrawność;
• depresja;
• podwójne widzenie;
• zwiększony poziom cukru we krwi;
• zwiększony lub zmniejszony poziom hormonu prolaktyny we krwi;
• zmienione lub zwiększone zainteresowanie sferą seksualną;
• przyspieszone bicie serca;
• nadwrażliwość oczu na światło;
• zespół niespokojnych nóg;
• dyskineza późna (niekontrolowane ruchy ust, języka i kończyn);
• zaburzenia mięśniowe powodujące skręcanie ruchów (dystonia);
• spadek ciśnienia krwi powodujący zawroty głowy;
• omdlenia;
• utrata apetytu;
• niskie stężenie sodu we krwi;
• niski poziom płytek krwi;
• niski poziom białych krwinek;
• zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała
• nerwowość, agresja, pobudzenie;
• myśli samobójcze, próby samobójcze;
• występowanie cukrzycy lub zaostrzenie jej przebiegu;
• kwasica ketonowa;
• śpiączka;
• reakcje alergiczne (np. obrzęk jamy ustnej, języka, gardła, twarzy, pokrzywka, świąd skóry);
• zespół serotoninowy;
• drgawki;
• unieruchomienie gałek ocznych w jednej pozycji;
• nagła i nieoczekiwana śmierć;
• zawal serca;
• spowolniona praca serca;
• zagrażająca życiu nieregularna praca serca;
• złośliwy zespół neuroleptyczny (jednoczesne występowanie gorączki, przyspieszonego oddechu, sztywności mięśni, pocenia, nagłych zmian ciśnienia krwi lub częstości pracy serca, omdlenia, ograniczenie świadomości);
• zaburzenia mowy;
• wysokie ciśnienie krwi;
• biegunka;
• skurcz mięśni wokół głośni;
• zapalenie trzustki;
• zakażenie płuc;
• dyskomfort w żołądku lub w obrębie jamy brzusznej;
• zapalenie wątroby;
• zaburzenia czynności wątroby;
• wysypka skórna;
• nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych;
• zażółcenie skóry i białych części gałek ocznych;
• łysienie;
• nadwrażliwość skóry na światło;
• zespół DRESS (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi);
• eozynofilia (podwyższone stężenie rodzaju białych krwinek);
• mimowolne oddawanie moczu (nietrzymanie moczu);
• przedłużony i bolesny wzwód;
• trudności z regulacją temperatury ciała, przegrzanie;
• obrzęk rąk, kostek, stóp;
• ból w klatce piersiowej;
• silne skłonności do hazardu pomimo poważnych konsekwencji dla pacjenta i rodziny;
• obżarstwo;
• niekontrolowane nadmierne zakupy;
• zmienne lub zwiększone zainteresowanie i zachowania seksualne;
• skłonność do oddalania się;
• zwiększenie lub wahania poziomu cukru we krwi, wzrost hemoglobiny glikowanej;
• i inne. 

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Arpixor?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Arpixor należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym oraz zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania. Podstawowe przeciwwskazanie to:

• uczulenie na arypiprazol lub jakikolwiek inny składnik leku.

Jeżeli występuje nadwrażliwość na substancję czynną, to należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Arpixor?

W określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność w trakcie stosowania arypiprazolu. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnozie. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występowały lub występują:

• wysokie stężenie cukru we krwi lub cukrzyca w wywiadzie rodzinnym;
• choroby układu krążenia (choroby serca, choroby krążenia, mini udar, udar, nieprawidłowe ciśnienie krwi) u pacjenta lub wywiadzie rodzinnym;
• drgawki;
• mimowolne, nieregularne ruchy mięśni, w tym mięśni twarzy;
• zakrzepy krwi lub występowanie zakrzepów krwi w wywiadzie rodzinnym;
• uzależnienie od hazardu w przeszłości;
• demencja starcza lub podeszły wiek.

Ponadto w trakcie przyjmowania leku Arpixor mogą występować:

• senność;
• zmniejszenie ciśnienia krwi podczas wstawania;
• zawroty głowy;
• omamy;
• problemy z zachowaniem równowagi;
• występowanie myśli i zachowań samobójczych;
• sztywność mięśni lub sztywność z wysoką gorączką, potami, zaburzeniami stanu umysłowego, nieregularnym biciem serca;
• zwiększony apetyt lub pragnienie;
• popęd, działanie i zachowania inne niż zwykle;
• nienormalnie wysoki popęd płciowy.

O występowaniu tych stanów należy niezwłocznie poinformować lekarza. Wszelkie wątpliwości w zakresie terapii należy konsultować z lekarzem, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami.

Z czym nie łączyć Arpixor?

Pacjent ma obowiązek poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Arpixor może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie lub powodować skutki uboczne. Szczególnej uwagi wymagają takieleki jak:

• leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (np.: paroksetyna, fluoksetyna, wenlafaksyna, tryptofan);
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np.: amiodaron, quinidyna, flekainidyna);
• preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
• leki przeciwgrzybicze (np.: itrakonazol, ketokonazol);
• leki przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe (np.: denobarbital, fenytoina, karbamazepina);
• niektóre leki stosowane w leczeniu HIV (np.: inhibitory proteazy, w tym: rytnowair, indynawir oraz newiarapina, efawirenz);
• niektóre antybiotyki na gruźlicę (np. ryfampicyna, ryfabutyna);
• leki tricykliczne stosowane w leczeniu depresji (np. amitryptylina, klomipramina);
• tryptany (np. zolmitripitan, sumatryptan) i tryptofan, stosowane w stanach depresji, uogólnionym zaburzeniu lękowym, fobii społecznej, migrenie, bólu i zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych;
• środki przeciwbólowe (np. petydyna, tramadol).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy decyduje lekarz prowadzący. Ze względów bezpieczeństwa należy stosować się do jego zaleceń.

Arpixor — skład leku

Podstawowy składnik leku Arpixor to substancja czynna arypiprazol. Pozostałe składniki pomocnicze to: skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, stearynian magnezu, krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon, hydroksypropyloceluloza. 

Pytania pacjentów o lek (FAQ)