Amitriptylinum VP

Dostępność:	na receptę
Wskazania:	depresja, migrena
Postać: Wystawiamy recepty nierefundowane – 100 % płatne. Maksymalnie 4 leki na jednej recepcie. Amitriptylinum VP Dodaj do recepty	tabletki powlekane
Dawka:	10 mg, 25 mg
Substancja czynna:	amitryptylina

Amitriptylinum VP — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Amitriptylinum VP to trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny. Za mechanizm jego działania odpowiada substancja czynna amitryptylina. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie preparat ten dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Działanie amitryptyliny polega na hamowaniu wychwytu orepinefryny i serotoniny przez neurony ośrodkowego układu nerwowego. Do tego lek ma działanie cholinolityczne w ośrodkowym układzie nerwowym oraz w innych tkankach i narządach. Polega ono m.in. na: rozszerzaniu oskrzeli, rozszerzaniu źrenic, zmniejszeniu wydzielania gruczołów, spowolnieniu perystaltyki jelit, pobudzeniu ośrodkowego układu nerwowego czy wzroście temperatury ciała. Lek wykazuje działanie przeciwlękowe i uspokajające. Stosuje się go u osób dorosłych, a także u dzieci powyżej 6. roku życia. 

Podstawowe wskazania do stosowania leku Amitriptylinum VP to:

• leczenie depresji u osób dorosłych (duże epizody depresyjne);
• leczenie bólu neuropatycznego u dorosłych;
• leczenie moczenia nocnego u dzieci od 6. roku życia (w przypadku wykluczenia organicznych przyczyn, w tym: chorób pokrewnych, rozszczepu kręgosłupa i braku odpowiedzi na inne terapie niefarmakologiczne i farmakologiczne, w tym leki przeciwskurczowe i desmopresynę);
• profilaktyka migreny u dorosłych;
• profilaktyka przewlekłych napięciowych bólów głowy u dorosłych.

O przyjmowaniu leku Amitriptylinum VP decyduje lekarz prowadzący. 

Ile kosztuje lek Amitriptylinum VP? Cena, refundacja

Preparat Amitriptylinum VP dostępny jest w dwóch wariantach opakowania. Różnią się one stężeniem substancji czynnej w tabletce. Każde opakowanie zawiera 60 szt. tabletek powlekanych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami preparat ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Wpływ na jego cenę ma m.in. marża narzucona przez daną aptekę. Średnio jest to:

• Amitriptylinum VP (10 mg, 60 tabletek powlekanych) - 8,90 PLN;
• Amitriptylinum VP (25 mg, 60 tabletek powlekanych) - 14,50 PLN. 

Amitriptylinum VP — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Amitriptylinum VP jest amitryptylina. Pozostałe składniki tabletek to: skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, edetynian disodu, powidon, stearynian magnezu, talk, kwas cytrynowy jednowodny, kopolimer metakrylanu butylu zasadowy, polisorbat 80, cytrynian trietylu, talk, makrogol 6000, dwutlenek tytanu E171, tlenek żółty żelaza E172 (w tabletkach 10 mg), tlenek żelaza czerwony E172 (w tabletkach 26 mg), symetykon emulsja. 

Amitriptylinum VP — jak dawkować?

Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. To on ustala, jak dawkować lek w zależności od wskazania medycznego i sytuacji pacjenta. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Poniżej standardowe dawkowanie w zależności od wskazania medycznego. 

Depresja u osób dorosłych:

• zalecana dawka początkowa to 25 mg dwa razy na dobę;
• w zależności od odpowiedzi na lek dawkę można stopniowo zwiększać do 150 mg na dobę, podzielonych na dwie dawki;
• pacjenci w podeszłym wieku oraz z chorobą układu krążenia stosują 10-25 mg wieczorem. 

Ból neuropatyczny, profilaktyka przewlekłych napięciowych bólów głowy i migreny u osób dorosłych:

• zalecana dawka początkowa to 10-25 mg wieczorem;
• zalecana dawka dobowa to 25-75 mg;
• w zależności od odpowiedzi na lek dawkę można stopniowo zwiększać do 100 mg na dobę w jednej lub dwóch dawkach;
• pacjenci w podeszłym wieku oraz z chorobą układu krążenia stosują 10-25 mg wieczorem.

Moczenie nocne u dzieci i młodzieży powyżej 6. roku życia:

• pacjenci w wieku od 6 do 10 lat: 10-20 mg na dobę;
• pacjenci w wieku powyżej 11 lat: od 25 do 50 mg na dobę;
• dawkę należy zwiększać stopniowo i przyjmować ją na 1-1,5 godziny przed snem. 

W przypadku stosowania większych dawek konieczne mogą być częstsze kontrole lekarskie. Przed rozpoczęciem leku należy wykonać badanie EKG serca pacjenta, a następnie ponowić je po 3 miesiącach leczenia. Pacjenci z chorobą wątroby mogą wymagać podawania mniejszych dawek. Czas trwania leczenia ustalany jest przez lekarza. W przypadku depresji wynosi on co najmniej 6 miesięcy. Przerwanie stosowania leku powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza. 

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i powoduje zwiększone stężenie amitryptyliny i działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Wówczas należy skontaktować się z lekarzem. Przykładowe objawy przedawkowania to: niekontrolowane ruchy, omamy, splątanie, niepokój, gorączka, napady drgawkowe, niedrożność jelit, suchość jamy ustnej i języka, trudności z oddawaniem moczu, szybkie lub nieregularne bicie serca, rozszerzone źrenice, zasinienie skóry, śpiączka, utrata przytomności, niskie ciśnienie tętnicze krwi czy spowolniona częstość akcji serca. 

Amitriptylinum VP — w ciąży i w okresie karmienia piersią

Nie należy stosować leku Amitriptylinum VP u kobiet w okresie ciąży oraz podejrzewających ciążę. Jest to związane z tym, że lek może powodować zagrożenie dla nienarodzonego dziecka i matki, w tym takie objawy ze strony noworodka, jak: drażliwość, drżenie, wzmożone napięcie mięśni, słabe picie, nieregularny oddech, zatrzymanie moczu, zaparcia, głośny płacz. Największe ryzyko występuje pod koniec ciąży. Lekarz może wdrożyć lek Amitriptylinum VP w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane ze strony karmionego dziecka. Jeżeli leczenie preparatem Amitriptylinum VP jest konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. 

Amitriptylinum VP — działania niepożądane

W trakcie leczenia amitryptyliną mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• zaparcia, gorączka, wzdęty brzuch, wymioty (możliwe porażenie części jelita);
• problem z sercem, zespół długiego QT;
• napady przerywanego niewyraźnego widzenia, widzenia tęczowego i ból oka (objawy ostrej jaskry);
• zażółcenie skóry lub gałek ocznych (żółtaczka);
• krwawienie, siniaki, bladość, uporczywy ból gardła, gorączka (objawy sugerujące wpływ leku na szpik i krew);
• myśli i zachowania samobójcze. 

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie skutki uboczne jak m.in.:

• nadmierne pocenie się;
• nudności;
• zaparcia;
• suchość w ustach;
• nieregularne, silne lub szybkie bicia serca;
• ból głowy;
• zawroty głowy;
• drżenie rąk lub innych części ciała;
• senność/ospałość;
• zawroty głowy po wstaniu z powodu niskiego ciśnienia krwi (niedociśnienie ortostatyczne);
• zatkany nos;
• agresja;
• niewyraźna lub wolna mowa;
• zwiększenie masy ciała;
• odczuwanie pragnienia;
• zaburzenia układu moczowego;
• blok serca;
• pobudzenie;
• niskie stężenie sodu we krwi;
• zmęczenie;
• rozszerzone źrenice;
• drętwienie lub mrowienie w rękach lub nogach;
• zaburzenia koordynacji;
• zaburzenia uwagi;
• zmiany smaku;
• zaburzenia seksualne (problemy ze wzwodem, zmniejszony popęd płciowy);
• splątanie;
• podwyższone ciśnienie krwi;
• szumy uszne;
• niepokój, lęk, koszmary senne, trudności ze snem;
• drgawki;
• biegunka, wymioty;
• zaburzenia czynności wątroby (np. cholestatyczna choroba wątroby);
• nasilenie niewydolności serca;
• zwiększone ciśnienie w gałce ocznej;
• zwiększona produkcja mleka lub wypływ mleka bez karmienia piersią;
• pogorszenie stanu pacjenta;
• powiększenie piersi u mężczyzn;
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby;
• zmniejszenie masy ciała;
• gorączka;
• wypadanie włosów;
• zwiększona wrażliwość na światło słoneczne;
• obrzęk ślinianek;
• zmniejszenie apetytu;
• zmiany krwi;
• zahamowanie czynności szpiku kostnego;
• niedrożność jelita cienkiego powodująca zaparcia;
• zaburzenia rytmu serca lub wzorca tętna;
• zażółcenie skóry lub gałek ocznych (żółtaczka);
• choroba mięśnia sercowego;
• zaburzenia nerwów obwodowych;
• uczucie wewnętrznego niepokoju;
• nagłe zwiększenie ciśnienia w oku;
• alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych i tkanki płucnej;
• szczególny rodzaj nieregularnego rytmu serca (torsades de pointes);
• paranoja;
• wahania poziomu cukru we krwi;
• brak łaknienia;
• zapalenie wątroby;
• zapalenie mięśnia sercowego;
• zaburzenia ruchowe;
• suchość oka;
• uderzenia gorąca;
• większe ryzyko złamań kości. 

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu. 

Amitriptylinum VP — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Amitriptylinum VP należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania. Podstawowe przeciwwskazania to:

• uczulenie na amitryptylinę lub jakikolwiek inny składnik leku;
• problemy z sercem (np. zaburzenia rytmu serca widoczne w EKG, choroba wieńcowa serca, blok serca);
• przebyty niedawno atak serca (zawał mięśnia sercowego);
• ciężka choroba wątroby;
• jednoczesne przyjmowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO), obecnie lub do 14 dni wstecz;
• przyjęcie moklobemidu dzień wcześniej;
• wiek poniżej 6. roku życia. 

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Każdy przypadek powinien być indywidualnie oceniony przez lekarza. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, u których występują:

• spowolniona czynność serca;
• zaburzenia powodujące we krwi małe stężenia potasu lub magnezu albo duże stężenie potasu;
• nadczynność tarczycy lub przyjmowanie leków na tarczycę;
• planowany zabieg chirurgiczny;
• niewydolność serca (obecnie lub w przeszłości);
• zaburzenia rytmu serca;
• przyjmowanie leków mogących powodować zaburzenia rytmu serca;
• myśli samobójcze lub nasilenie objawów depresji;
• epizody manii;
• choroba tarczycy;
• choroba efektywna dwubiegunowa;
• padaczka, drgawki lub napady w wywiadzie;
• jaskra zamkniętego oka (utrata wzroku spowodowana nieprawidłowo wysokim ciśnieniem w
  oku);
• trudności z oddawaniem moczu;
• powiększona prostata;
• schizofrenia;
• poważna choroba serca;
• poważna choroba wątroby;
• cukrzyca;
• zwężenie odźwiernika (zwężenie ujścia żołądka) i porażenna niedrożność jelit (zablokowane jelita);
• przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI;
• podeszły wiek. 

W trakcie terapii lekiem Amitriptylinum VP mogą wystąpić niedociśnienie i zaburzenia rytmu serca. Niepokojące objawy należy zgłaszać lekarzowi. Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania leku Amitriptylinum VP należy omówić z lekarzem prowadzącym i postępować zgodnie z jego wskazówkami. 

Amitriptylinum VP — interakcje z innymi lekami

Lekarz powinien dobrze zapoznać się z wszystkimi lekami stosowanymi obecnie lub w niedalekiej przeszłości przez pacjenta. Wszystko dlatego, że zawarte w preparacie Amitriptylinum VP substancje mogą wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. 

Nie wolno w tym samym casie stosować takich leków jak:

• inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym: selegilina (stosowana w leczeniu choroby parkinsona), izokarboksazyd, ipronizyd, fenelzyna, tranylcypromina, nialamid (stosowane w leczeniu depresji) - pomiędzy nimi musi wystąpić 14 dni przerwy;
• moklobemid (nie można przyjmować go na dzień przed Amitriptylinum VP). 

Inne leki, na które trzeba zwrócić uwagę, to:

• leki przeciwcholinergiczne, w tym niektóre leki do leczenia choroby Parkinsona i zaburzeń żołądkowo-jelitowych (np.: hioscyjamina, atropina);
• leki uspokajające (np. barbiturany);
• leki przeciwdepresyjne, w tym SSRI (np. paroksetyna, fluoksetyna, dluwoksamina), duloksetyna i bupropion;
• leki na nadciśnienie tętnicze, w tym blokery kanału wapniowego (np. werapamil, diltiazem), klonidyna, betanidyna, metyldopa, rezerpina;
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (np.: itrakonazol, ketokonazol, terbinarfina, flukonazol);
• doustne środki antykoncepcyjne;
• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
• leki na niektóre choroby serca, w tym leki przeciwarytmiczne i beta blokery;
• leki stosowane w leczeniu tarczycy;
• leki moczopędne (zwiększające ilość wytwarzanego moczu, np. furosemid);
• leki stosowane w leczeniu niektórych chorób psychicznych (np. sertindol, pimozyd);
• leki do leczenia nieregularnego bicia serca (np. chinidyna, sotalol);
• inne leki wpływające na rytm pracy serca, w tym: metadon (stosowany w leczeniu bólu i do detoksykacji), halofantryn (stosowany w leczeniu malarii), cyzapryd (stosowany w leczeniu niektórych rodzajów niestrawności), astemizol i terfenadyna (stosowane w leczeniu alergii i kataru siennego);
• efedryna, adrenalina, noradrenalina, izoprenalina, fenylefryna i fenylopropanoloamina;
• tramadol (lek przeciwbólowy);
• tiorydazyna (stosowana w leczeniu schizofrenii);
• kwas walproinowy;
• karbamazepina, fenytoina (stosowane w leczeniu padaczki);
• ryfampicyna (stosowana w leczeniu infekcji);
• rytonawir (stosowany w leczeniu HIV);
• metylfenidat (stosowany w leczeniu ADHD);
• cymetydyna (stosowana w leczeniu wrzodów żołądka).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Lekarz decyduje o możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków. Należy stosować się do jego zaleceń. 

Pytania pacjentów o lek (FAQ)