Absenor

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	padaczka, epizody maniakalne
Postać	tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Dawka	300 mg, 500 mg
Substancja czynna	walproinian sodu

Absenor — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną tabletki Absenor to lek przeciwpadaczkowy. Ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu i zawiera w swoim składzie substancję czynną walproinian sodu. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie lek Absenor dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Walproinian sodu po dostaniu się do organizmu wybiórczo zwiększa stężenie GABA w synapsach w ośrodkowym układzie nerwowym, oraz zmniejsza zużycie GABA przez komórki glejowe.

Ponadto wpływa na neuroprzekaźniki pobudzające oraz może działać bezpośrednio na kanały sodowe i potasowe w błonach komórkowych neuronów. Dzięki temu obserwuje się działanie psychotropowe, które zmniejsza ryzyko napadów padaczkowych oraz poprawia koordynację wzrokowo-ruchową i zdolność koncentracji pacjenta.

W zależności od wskazania medycznego lek Absenor przeznaczony jest dla osób dorosłych, młodzieży i dzieci, przy czym u małych dzieci może być lekiem pierwszego wyboru jedynie w wyjątkowych przypadkach. Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Absenor to:

• leczenie napadów padaczkowych obejmujących obie połowy mózgu (napady uogólnione), w tym: napadów mioklonicznych, napadów nieświadomości i napadów toniczno-klonicznych;
• leczenie napadów padaczkowych rozpoczynających się w określonej części mózgu (napady ogniskowe), które mogą rozprzestrzeniać się na obie połowy mózgu (napady wtórne uogólnione);
• leczenie epizodów maniakalnych w chorobie afektywnej dwubiegunowe u osób dorosłych.

Preparat Absenor w leczeniu padaczki może być stosowany jako pojedynczy preparat lub jako dodatkowy środek w leczeniu innych rodzajów napadów padaczkowych, w tym: napadów padaczkowych z objawami mieszanymi (złożonymi). 

Ile kosztuje Absenor?

Obecnie lek Absenor dostępny jest w dwóch wariantach opakowania. Różnią się one stężeniem substancji czynnej w pojedynczej tabletce. Przy pełnej odpłatności uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Absenor (tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 300 mg, 100 szt.) - 43,15 PLN;
• Absenor (tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 500 mg, 100 szt.) - 70,90 PLN.

Czy lek Absenor jest refundowany?

Zgodnie z obwiązującymi przepisami lek Absenor podlega całościowej lub częściowej refundacji w wybranych wskazaniach medycznych. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia we wskazaniach wymienionych w decyzji, a także pacjenci z chorobami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pacjenci w takich wskazaniach jak: padaczka, neuralgia lub neuropatia w obrębie twarzy. Wówczas średnia cena preparatu to:

• Absenor (tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 300 mg, 100 szt.) - 3,20 PLN;
• Absenor (tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 500 mg, 100 szt.) - 3,55 PLN.

Absenor — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępne są leki z taką samą substancją czynną w tej samej postaci co Absenor. Należą do nich m.in.: Convival Chrono, Depakine Chrono 300, Depakine Chrono 500, Valprolek 300, Valprolek 500. Wszystkie one dostępne są tylko na receptę.

Absenor — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Absenor ustalane jest indywidualnie. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. W przypadku dziewcząt i kobiet w wieku rozrodczym oraz mężczyzn leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez doświadczonego lekarza. Tabletki Absenor przeznaczone są do stosowania doustnego. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynów. Robi się to przed posiłkiem lub po posiłku. Czas trwania leczenia ustalany jest przez lekarza prowadzącego. Poniżej standardowe dawkowanie w zależności od wskazania medycznego. 

Leczenie epizodów maniakalnych u osób dorosłych:

• zalecana dawka początkowa wynosi 750 mg;
• dawkę należy zwiększać tak szybko, jak to możliwe, aż uzyska się stężenie zapewniające pożądane działanie kliniczne;
• średnia dawka dobowa to od 1 000 mg do 2 000 mg;
• kontynuacja leczenia jest dostosowywana indywidualnie z zachowaniem najmniejszej skutecznej dawki.

Leczenie padaczki rozpoczyna się od mniejszych dawek i stopniowo się je zwiększa lub zmniejsza, aż uzyska się optymalną dawkę. Jeżeli lek Absenor stosowany jest jako jedyny, to dawka początkowa wynosi zazwyczaj od 5 mg do 10 mg walproinianu sodu/kg masy ciała. Dawkę można zwiększać co 4-7 dni o około 5 mg walproinianu sodu/kg masy ciała. Średnia dawka przy długotrwałym leczeniu padaczki to:

• 20 mg walproinianu sodu/kg masy ciała/dobę dla dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku;
• 25 mg walproinianu sodu/kg masy ciała/dobę dla młodzieży;
• 30 mg walproinianu sodu/kg masy ciała/dobę dla dzieci.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, z zaburzeniami czynności nerek oraz z małą ilością białka we krwi lekarz może zdecydować o modyfikacji dawki. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Absenor. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. W takiej sytuacji nalezy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Absenor — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Przeciwwskazane jest stosowanie leku Absenor u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub ją planujących. Wyjątek stanowi leczenie padaczki u kobiet, gdy innymi lekami nie jest możliwe kontrolowanie napadów padaczki. Wówczas tabletki należy stosować, biorąc pod uwagę występujące ryzyko. Lek Absenor może powodować poważne zagrożenie dla dziecka, w tym takie wady wrodzone jak: rozszczep kręgosłupa (gdy kości kręgosłupa nie są prawidłowo rozwinięte), wady rozwojowe serca, nerek, dróg moczowych i narządów płciowych, wady rozwojowe twarzy i czaszki, wady kończyn i wiele powiązanych wad rozwojowych obejmujących kilka narządów i części ciała, niepełnosprawność, problemy ze słuchem lub głuchota, wady rozwojowe oka, problemy wczesnorozwojowe w wieku przedszkolnym, problemy językowe, kłopoty z pamięcią, zaburzenia autystyczne, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), niepokój ruchowy, nadmierna aktywność ruchowa, drżenie, skurcze i zaburzenia przyjmowania pokarmu, małe stężenie cukru we krwi, niedoczynność tarczycy. Jeżeli kobieta w trakcie terapii zajdzie w ciąże, to musi natychmiast poinformować o tym lekarza. Kobieta w wieku rozrodczym powinna stosować skuteczną metodę antykoncepcji.

Kwas walproinowy może przenikać do mleka matki. W związku z tym nie powinno się podawać leku Absenor u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie ze względów bezpieczeństwa. Absenor to lek stosowany w leczeniu padaczki i epizodów maniakalnych i zawsze należy podawać go zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Absenor — działania niepożądane

U pacjentów stosujących lek Absenor mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to każdej osoby. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia pacjenta. Należy przerwać przyjmowanie leku i skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią:

• trudności w oddychaniu;
• ból lub uczucie ucisku w klatce piersiowej;
• wysięk opłucnowy (duszność i suchy kaszel z powodu gromadzenia się płynu wokół płuc);
• hiperpigmentacja (ciemniejsze obszary skóry i błon śluzowych).

Inne odnotowywane dotychczas działania niepożądane leku Absenor to m.in.:

• zaburzenie prekursorowych komórek krwi w szpiku kostnym (zespół mielodysplastyczny);
• zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość (zmniejszona liczba czerwonych krwinek), pancytopenia (zmniejszona liczba wszystkich komórek krwi), leukocytopenia (zmniejszona liczba białych krwinek), małopłytkowość (zmniejszona liczba płytek krwi), makrocytoza (powiększenie krwinek czerwonych), aplazja (brak krwinek czerwonych), agranulocytoza (zmniejszona liczba niektórych białych krwinek), limfopenia, neutropenia (zaburzenia szpiku kostnego ze zmniejszoną liczbą białych krwinek), niedokrwistość makrocytowa (powiększenie krwinek czerwonych przy ich zredukowanej liczbie);
• zaburzeniaa endokrynologiczne: nadmierny wzrost owłosienia na ciele u kobiet, łysienie typu męskiego, zwiększone stężenie androgenów, trądzik, zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, niedoczynność tarczycy;
• zaburzenia psychiczne: omamy, stany splątania, niepokój ruchowy, agresja, zaburzenia uwagi, nadpobudliwość, drażliwość, zaburzenie uczenia się, nietypowe zachowanie, nadaktywność psychoruchowa;
• zaburzenia metabolizmu i odżywiania: odosobnione, umiarkowane zwiększenie stężenia amoniaku we krwi (hiperamonemia), zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, utrata apetytu, zmniejszenie stężenia sodu we krwi;
• zaburzenia układu nerwowego: niekontrolowane ruchy mięśni i inne zaburzenia pozapiramidowe, zaburzenia pamięci, napady padaczkowe, senność, mimowolne ruchy oczu, bóle głowy, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia pracy mózgu, śpiączka, letarg, parkinsonizm, zwiększone napięcie mięśni, zaburzenie koordynacji ruchowej, podwójne widzenie, zaburzenia poznawcze, przewlekła encefalopatia, uspokojenie;
• zaburzenia naczyniowe: zapalenie naczyń krwionośnych, samoistne powstawanie siniaków lub krwawienie;
• zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: uszkodzenie wątroby;
• zaburzenie żołądka i jelit: nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, zaburzenia dziąseł, uszkodzenie trzustki, nadmierna produkcja śliny;
• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, łysienie, łuszczenie się lub krwawienie z różnych części ciała, powstawanie pęcherzy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Lyell'a, wysypka skórna;
• zaburzenia nerek i dróg moczowych: nietrzymanie moczu, niewydolność nerek, moczenie się, zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, kwasica metaboliczna;
• zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: zmniejszenie gęstości kości,  ciężki rozpad mięśni
  prążkowanych, rabdomioliza;
• zaburzenia układu rozrodczego i piersi: bolesne miesiączki, brak miesiączki, nieregularne miesiączki, bezpłodność u mężczyzn, torbiele jajników, zwiększenie stężenia testosteronu we krwi.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Absenor?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Absenor należy skonsultować się z lekarzem oraz dokładnie zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazania do przyjmowania tego preparatu to:

• uczulenie na walproinian sodu, orzeszki ziemne, soję lub jakikolwiek inny składnik leku;
• dziedziczna lub nabyta porfiria wątrobowa (choroba metaboliczna barwnika krwi);
• zaburzenia krzepliwości krwi;
• wada genetyczna powodująca zaburzenia mitochondrialne (np. zespół Alpersa-Huttenlochera);
• poważne zaburzenia czynności wątroby lub trzustki;
• zaburzenia cyklu mocznikowego (rodzaj zaburzenia metabolicznego);
• zaburzenia czynności wątroby prowadzące do śmierci w trakcie leczenia kwasem walroinowym u kogokolwiek z rodzeństwa pacjenta. 
• ciąża (w padaczce można stosować lek Absenor, gdy inne metody nie gwarantują kontroli napadów padaczkowych);
• wiek rozrodczy i brak stosowania skutecznej metody antykoncepcji.

Jeżeli występuje jakiekolwiek z tych przeciwwskazań, to należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza prowadzącego.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Absenor?

W określonych przypadkach należy zachować szczególne środki ostrożności w trakcie przyjmowania tabletek Absenor. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnostyce. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występują lub występowały:

• zaburzenia metabolizmu (np. wrodzone zaburzenia niedoborów enzymatycznych);
• podejrzenie zaburzeń enzymatycznych cyklu mocznikowego;
• zwiększenia stężenia amoniaku w surowicy (hiperamonemia);
• zaburzenie metaboliczne spowodowane niedoborem enzymu palmitylotransferazy karnityny (CPT) II;
• uszkodzenie szpiku kostnego (obecnie lub w przeszłości);
• wada genetyczna powodująca zaburzenia mitochondrialne w rodzinie pacjenta;
• zaburzenia czynności nerek lub małe stężenie białka we krwi;
• ciężka wysypka skórna, złuszczanie się skóry, owrzodzenia jamy ustnej lub powstawanie pęcherzy po przyjęciu leku Absenor;
• planowany zabieg chirurgiczny lub stomatologiczny;
• nasilenie napadów padaczkowych po przyjęciu leku Absenor;
• jednoczesne przyjmowanie takich leków jak: kwas acetylosalicylowy, antagoniści witaminy K i inne leki przeciwzakrzepowe.

Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania leku Absenor należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo i skuteczność prowadzonej terapii. Lekarz powinien comiesięcznie kontrolować stan kliniczny pacjenta oraz wyniki badań laboratoryjnych (przez pierwsze pół roku terapii).

Z czym nie łączyć Absenor?

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Absenor może wchodzić w interakcje z innymi lekami, wzajemnie zmieniając swoje działanie lub powodując skutki uboczne. Nie powinno się przyjmować jednocześnie:

• antagonistów witaminy K i innych leków przeciwzakrzepowych;
• kwasu acetylosalicylowego.

Ponadto szczególnej uwagi wymagają takie środki farmakologiczne jak m.in.:

• karbapenemy (antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych, w tym: meropenem, panipenem, imipenem);
• leki zawierające estrogen (w tym niektóre hormonalne środki antykoncepcyjne);
• inhibitory proteazy stosowane w leczeniu HIV (np.: rytonawir, lopinawir);
• inne leki przeciwpadaczkowe (np.: fenobarbital, fenytoina, prymidon, karbamazepina, felbamat, rufinamid, lamotrygina, topiramat);
• benzodiazepiny (stosowane w celu złagodzenia lęku i napięć, np. klonazepam);
• leki neuroleptyczne (stosowane w zaburzeniach psychicznych, np. rysperydon);
• barbiturany (leki uspokajające);
• inhibitory MAO (leki przeciwdepresyjne);
• inne leki przeciwdepresyjne (np. sertralina);
• leki obciążające metabolizm w wątrobie;
• ryfampicyna (lek przeciwgruźliczy);
• meflochina (lek przeciwmalaryczny);
• erytromycyna (stosowana w zakażeniach bakteryjnych);
• cymetydyna (stosowana na wrzody żołądkowe);
• karbapenem;
• metamizol (stosowany w leczeniu bólu i gorączki);
• kolestyramina (lek zmniejszający ilość tłuszczów we krwi);
• fluoksetyna (lek przeciwdepresyjny);
• kodeina (lek na kaszel);
• klozapina (stosowana w leczeniu chorób psychicznych);
• nimodypina (stosowana w leczeniu zaburzeń czynności mózgu);
• propofol (środek narkotyczny);
• zydowudyna (stosowana w leczeniu HIV);
• kwetiapina (stosowana w leczeniu zaburzeń psychicznych);
• olanzapina (stosowana w leczeniu zaburzeń psychicznych).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy z preparatem Absenor decyduje lekarz prowadzący. Należy postępować zgodnie z jego zaleceniami, aby zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych oraz niekorzystnych interakcji.

Absenor — skład leku

Substancja czynna leku Absenor to walproinian sodu. Pozostałe składniki pomocnicze to: hypromeloza, kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu, guma ksantan, dwutlenek tytanu E171, alkohol poliwinylowy, lecytyna sojowa E322, talk.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)